 ASV 1 ruim langs LSG 3: 6-2 |
ASV 1 heeft in het laatste competitieduel van 2004 een prima wedstrijd gespeeld tegen LSG 3. Daar waar het eerder dit seizoen vaak net niet lukte, klopte zaterdag bijna alles. Een snelle zege van Wouter van Rijn op Chris Roosendaal was een flinke steun in de rug. Al na elf zetten werd de dame van de Leidenaar ingesloten. Het was zeker twee uur later voor de volgende resultaten genoteerd konden worden. Eerst berustte Olivier Bruning tegen Jeroen van der Weijer in remise. Olivier Bruning had weliswaar al vanaf de opening een enorm tijdvoordeel, maar de oud-speler van Het Kasteel had die tijd wel goed gebruikt. Ook Sjoerd van Roosmalen bleef na een slappe partij in een dametoreneindspel op remise steken tegen Folkert Jan Geertsma. Sander Berkhout was niet helemaal fit, maar daar was op het bord weinig van te merken. In een positioneel sterk gespeelde partij wist Albert Termeule geen oplossing voor alle problemen. In het eindspel besliste pionwinst het treffen. Eelco de Vries, die deze keer op tijd kwam (slecht voorteken?), speelde na een goede opening niet doortastend genoeg tegen Ivo Wantola. Na een slechte pionzet restte een verloren eindspel. Na de eerste tijdcontrole ging ASV 1 dus met 3-2 aan de leiding en de resterende borden zagen er allen gunstig uit voor de Arnhemmers. Otto Wilgenhof riep al vroeg op de middag dat hij zou gaan winnen van Thomas Thissen. Nu is Otto Wilgenhof vaak erg optimistisch, maar deze keer niet ten onrechte. Na een afwikkeling won hij het lopereindspel in hoog tempo. Ook Remco de Leeuw mocht wel tevreden zijn over zijn partij tegen Vincent Fructuoso. De ASV-er sloeg een koningsaanval af en had daarna groot positioneel voordeel. Na pionwinst in het centrum stortte de stelling van de Leidenaar in. ASV 2 schaamt zich na grote nederlaag tegen Haren: ½-7½ De spelers van ASV 2 zijn wat van de leg, zo lijkt het. Werd in de vorige ronde al knullig verloren van het onderaanstaande ENO; nu kon het geen vuist maken tegen het sterke Haren. Het was echter zo’n middag dat bij de tegenstander alles lukte. Haren strafte ieder foutje af en de ASV-ers maakten er nogal wat. Fokke Jonkman kwam in zijn lievelingsvariant. Tot zijn eigen ontsteltenis maakte hij daarin tegen Marijn Otte een grote fout. De koningsaanval die volgde was niet te stuiten. “Ik schaam me diep”, was het enige dat de ASV-er nog over de partij kwijt wilde. Bert Buisman kende de opening niet goed en dat leverde Evert Janse al vroeg in de partij een pion op. Dat nadeel werd alleen maar groter en de nederlaag was al binnen drie uur een feit. Even later ging ook Fred Reulink onderuit. Dat was niet direct de verwachting, maar toen de ASV-er Michiel Delleman een stuk schonk, was het ineens uit. Zo pardoes ging het ook mis bij Kees Verkooijen. Na een gelijkopgaand duel tegen Rienk Hoogeveen volgde een eindspel. Daarin moest Kees Verkooijen torens ruilen, maar toen hij dat niet deed gingen er twee pionnen verloren. Koert van Bemmel speelde een uitstekende remise tegen Bert van der Leest. Achteraf bleek hij daarmee de eer van zijn team gered te hebben. De resterende drie partijen gingen namelijk verloren. Siert Huizinga kon zich na de partij tegen Erwin Heijnen al niet eens meer herinneren waar hij de pion was kwijtgeraakt. Heijnen speelde het eindspel met paard en lopen en vier tegen drie pionnen heel knap naar winst. Sherman Maduro speelde als vervanger van Gonzalo Tangarife een boeiend gevecht tegen Joop Hummel. De Antilliaanse international raakte echter steeds meer in de problemen en dat kostte een pion. Ook hier bleek de Harenspeler over een fluwelen eindspeltechniek te beschikken. De mooiste partij van de middag was die tussen Richard van der Wel en Paul van Linde. In de opening investeerde Van Linde veel tijd, terwijl Richard van der Wel juist het voordeel kreeg. Rond de tijdcontrole keerden de kansen en in een dubbeltoreneindspel was de Groninger handiger. Sluit Venster
ASV 3 houdt de scores dit seizoen steeds in de buurt van de vier, maar dan wel vaker net er boven dan net eronder. Ook tegen De Schaakmaat 2 moesten de routiniers diep gaan, maar in de beslissende fase bleek ASV 3 net iets meer in huis te hebben. Edgar van Seben kwam tegen Van der Klis in de problemen. Edgar van Seben wist nog af te wikkelen naar een lastig eindspel met aan weerskanten vrijpionnen. Zijn verre vrijpion bracht juist de remise. Kees Sep speelde een prima partij tegen invaller Thomas de Hoop. Een leuke combinatie leverde een stuk op. Daar waar De Hoop verwachtte drie pionnen te krijgen, toonde Kees Sep aan dat dat op een misverstand berustte. ASV 3 kon niet lang genieten van de voorsprong. Gerben Hendriks kreeg van Tempelman een sterke koningsaanval voorgeschoteld. De h-lijn werd Gerben Hendriks noodlottig. Barth Plomp hield zich goed staande tegen Dolsma. In het pionneneindspel bleek het evenwicht nog steeds niet verbroken. Remise. Erika Belle deelde hierna het punt met Henriët Springelkamp. Ook op deze remise viel weinig aan te merken. Anne Paul Taal had lange tijd het betere van het spel tegen Willem Frouws. De Apeldoorner bleek echter een hardnekkige verdediger te zijn. Het dubbeltoreneindspel dat restte gaf een te klein voordeel om op winst spelen te rechtvaardigen. Dat bracht met de vlaggen op vallen (bij een digitale klok ???) de stand op 3-3. Groots was de wijze waarop Theo Jurrius ASV 3 aan de leiding hielp. Mark Brussen had zich verdedigend steeds maar net staande weten te houden. Een afwikkeling naar een pionneneindspel leek remise te brengen, want beide spelers hadden een vrijpion en de pion meer was dus maar een klein verschil. Theo Jurrius toonde aan dat dat verschil toch wel erg groot was. Een prachtig eindspel werd beloond met de verdiende 4-3. Ruud Wille bracht tegen het talent William Cornelies de beslissende half binnen. Na een enerverend duel had Ruud Wille twee stukken tegen toren en pion. Beide spelers hadden koningsaanval en dat ook nog op dezelfde vleugel. Een penning maakte dat Cornelies niet kon forceren, zodat het tactische remiseaanbod wel geaccepteerd moest worden. ASV 4 biedt laatste strohalm aan Schaakstad Apeldoorn 3: 3-5 Slechts zeven Apeldoorners hadden de weg naar Arnhem gevonden. Dat betekende voor Ivo van der Gouw een gratis punt en dat blijft toch onbevredigend. De 1-0 voorsprong werd enkele uren gekoesterd, maar in het vierde uur verdween de voorsprong als sneeuw voor de zon. Eerst ging het bij Jan Willem van Willigen mis. Een goede openingsopzet verzandde enigszins toen Nicolai Kabanof een kwaliteit offerde en het loperpaar hield. De ASV-er vond geen weg om het materiaalvoordeel te verzilveren en daar waar de een het juiste plan niet kan vinden profiteert de ander. Zo ook in deze partij. Hans Rigter speelt aan het topbord steeds leuke partijen tegen sterke spelers. Ditmaal ging het in het vierde uur mis. René Nijland kreeg een koningsaanval en dat kostte Hans Rigter materiaal. Jacques Boonstra zit het niet erg mee dit seizoen. Vergat hij vorige keer tijdsoverschrijding van de tegenstander te claimen, ditmaal voerde hij zijn 40e zet een seconde te laat uit. Dat was zonde, want hij had het Wim Sanders lastig gemaakt. Na een kwaliteitsoffer van Sanders kreeg Jacques Boonstra een koningsaanval tegen, maar of die zou zijn doorgeslagen zullen we nooit weten. Rob van Belle moet je altijd twee keer voorbij. In de opening raakte de ASV-er ditmaal tegen Robert Verkruissen twee pionnen kwijt. Met veel lastige zetten bleef het lang moeilijk voor de Apeldoorner. Juist toen alle problemen opgelost leken voor Verkruissen,had Van Belle een trucje, waardoor het toreneindspel remise werd. Erik Wille week tegen Johan Engelen van de gebaande paden af. Toen hij ook nog eens van zijn eigen plan afweek. Was het meteen mis. Lang knokken hielp dit keer niet meer. Engelen liet geen enkele truc toe. Daarmee was de eerste zege van Schaakstad Apeldoorn 3 na de degradatie uit de KNSB een feit. Vincent Theissen en Nico Schoenmakers zorgden samen nog voor anderhalf punt. Vincent Theissen speelde Erik de Bekker zoek in de aanval en won een stuk. Vervolgens speelde de ASV-er veel te voorzichtig en met gevaarlijk opstomende vrijpionnen kwam hij zelfs nog in de problemen. Nadat over en weer niet de beste zetten gedaan werden, was remise het logische resultaat. Nico Schoenmakers klopte na tenslotte zes uur spelen Anton Weenink, daar waar een remise verwacht werd.
Erik Wille