En passant no. 16 2001

Externe competitie: Er valt weinig ruimte te verknoeien. De teamwedstrijden eisen alle aandacht op. Daarom in deze E.P. alleen maar teamverslagen.

Sterke winst ASV-3: Met een dik verdiende 5-3 zege op Lelystad heeft ons derde zich vast in de subtop genesteld. Helaas te ver verwijderd van een promotieplaats maar het derde levert dit seizoen een prima prestatie. Nog niet zo lang geleden immers had ASV-3 de hulp nodig van ons vierde om degradatie af te wenden. Daar is dit keer dus totaal geen sprake van. Ook dit keer was het weer een tactisch sterk gespeelde wedstrijd met in de hoofdrol regisseur Anne Paul Taal. Als het kan remises pakken aan de top waarna de staartborden voor de winstpunten zorgden. Zo ging het in de wedstrijd ook. Eerst werd bij Ivo v.d. Gouw het punt gedeeld. Hij offerde met zwart in de opening een pion voor ontwikkelingsvoorsprong en druk op de witte stelling. Wit verdedigde zich echter nauwkeurig en gaf de pion tijdig terug waarna er een gelijke stelling ontstond met remise als logisch resultaat. Vervolgens was het de beurt aan Jan Knuiman. Hij kwam tegen oud-ASV-er Fokke Jonkman iets beter uit de opening maar na stukkenruil bleek een zwakke centrumpion niet voldoende voor de winst. Met alleen de zware stukken nog op het bord werd tot remise besloten. Dit voorbeeld werd niet veel later gevolgd in de partijen van Cees Sep en Ruud Wille. Cees kreeg in zijn partij een Caro-Kann tegen waarin hij een pion offerde waarbij een vijandelijke loper dreigde te worden ingesloten. Er volgden enige verwikkelingen waarna Cees wel beter bleef staan. Het “gedurfde”h4-h5 had waarschijnlijk goede winstkansen geboden. Nu bleef er een klein plusje in het eindspel over en dat was onvoldoende voor een verdere winstpoging. Ruud leek aanvankelijk wat in de verdrukking te komen op de koningsvleugel maar wit zette de aanval niet door. Toen Ruud op de damevleugel actief werd kwam de stelling weer in evenwicht en werd zijn remiseaanbod zonder overleg aanvaard. Dat was op zich opvallend want Anne Paul had inmiddels een gewonnen stelling bereikt terwijl ook de overige ASV-ers geen problemen kenden. Anne Paul zette ASV op voorsprong. In een voor hem bekende opening wist hij de tegenstander te verleiden tot enig optimisme over zijn eigen kansen. Deze bleef met zijn koning in het centrum en viel aan beide zijden van het bord met zijn pionnen aan. Na enige tijd bleek dit teveel van het goede en na pionwinst volgde stukwinst en na 25 zetten was het feest voorbij. Punt uit! Met de andere drie partijen begon de tijdnoodfase. Hierin had Hans Rigter duidelijk de betere kansen, Jacques Boonstra stond een pion voor maar had weinig tijd terwijl ook Siert Huizinga beter zou komen te staan wanneer hij zijn loper op c8 kon bevrijden. Het zag er dus goed uit. Jacques kreeg in deze slotfase remise aangeboden met nog 3 minuten op de klok voor 9 zetten. Als hij vijf minuten meer had gehad had hij hier gezien zijn stelling zeker niet mee ingestemd. Gelet op de tijd en het teambelang werd dit aanbod echter op advies van teamleider Anne Paul aangenomen. De winst in de wedstrijd ging nu even voor. Enkele minuten later was dit een feit toen Hans Rigter zijn voordelige stelling wist te verzilveren. In het middenspel speelde zijn tegenstander wat passief. Dit kwam hem op een vervelende penning te staan met bovendien de beide paarden van Hans in de witte stelling op e4 en d4. Dit kostte wit na afruil een pion. Belangrijker nog was dat Hans en ijzersterke loper kreeg op f3. In deze fase stak zijn tegenstander veel tijd in de stelling en had zo een uur meer verbruikt maar Hans haalde dat in het middenspel weer vlotjes in. In de tijdnoodfase werd een uitval van de witte dame op de zwarte damevleugel gepareerd waarna Hans de partij uitmaakte via de sterke diagonaal b8-h2. Siert Huizinga was met pionwinst en voordeel uit de opening gekomen maar dat viel later toch allemaal wat tegen. Het was lastiger dan het op het eerste gezicht leek. Hij kon zijn stukken maar moeilijk ontwikkelen en moest heel nauwkeurig spelen. In de tijdnoodfase werd afgewikkeld naar een stelling met een pion meer. Na de tijdcontrole probeerde Siert het nog wel maar winst zat er niet in. De 5-3 zege stond echter als een huis.

Gedetailleerde uitslag Lelystad–ASV-3: P. Heijboer–C. Sep ½-½; H. Riepma–R. Wille ½-½; F. Jonkman–J. Knuiman ½-½; G. Burlage–I. v.d. Gouw ½-½; H. Bos– A.P. Taal 0-1; J. Huyzer – H. Rigter 0-1; T. v. Rooijen–J. Boonstra ½-½; T. Draisma–S. Huizinga ½-½. Eindstand 3-5.

Geen promotie voor ASV-4: Het vierde is er afgelopen donderdag in de allesbeslissende slotronde niet in geslaagd om de tweede promotieplaats te veroveren. Tegen concurrent Zutphen-1 werd met 3½-4½ verloren. “Het was lang onduidelijk naar welke kant het kwartje zou vallen” aldus teamleider Paul Schoenmakers na afloop. En ook bij de tegenstanders viel een gelijk geluid te horen. “Wij hadden vandaag de meeste wind in de rug”, zo verklaarde Berry Withuis uw redacteur de Zutphense zege. Met invaller Olivier Bruning aan het topbord maar zonder Renze Post en Coen Mekers ontspon zich een spannende strijd. Niettemin werd op vijf borden de vrede getekend. Eerst was het Ayyoubi die een half punt liet noteren. In de eerste 12 zetten ontstond er een vrij wild geschuif van de beide dames. Toen deze geruild waren bleef er een saaie gelijke stelling over. Ook bij Harm Steenhuis werd het een puntendeling. Hij kwam tegen Olaf Wilgenhof (inderdaad, de broer van…) met zwart in een Grünfeld terecht met Lf4 waarbij uiteindelijk zetherhaling ontstond. De Zutphenaar kon hier niet van afwijken, Steenhuis echter wel. Helaas zou afwijking geen voordeel hebben opgeleverd. Vervolgens bleef ook het evenwicht in de partij van Paul Schoenmakers gehandhaafd. Hij verkreeg een optisch betere stelling na de opening. Echt voordeel bleek helaas niet te behalen zodat ook hier de handen werden geschud. Jan Willem van Willigen mocht het opnemen tegen Berry Withuis, tegen wie hij zo’n dertig jaar geleden in een simultaanseance gespeeld had. Nu dus een rechtstreekse confrontatie. Na een vreemde opening miste Jan Willem een goede kans waarna hij slecht kwam te staan. Hij verbruikte veel tijd maar Withuis verzuimde door te drukken waarna Jan Willem (ondanks de geringe tijd) terug kwam in de partij. Withuis bood hierop remise aan dat door v. Willigen werd geaccepteerd. De laatste remise uit deze wedstrijd kwam op naam van Albert Marks. Hij kwam goed uit de opening en kreeg steeds meer druk. In het eindspel (met paard tegen loper) won hij een pion. Mogelijk stond hij in die fase gewonnen maar werd het toch net remise. Tot zover ging de wedstrijd gelijk op en moesten de laatste drie partijen de beslissing brengen. Helaas pakte dit verkeerd uit voor onze clubgenoten. Het eerst gebeurde dit bij Barth Plomp. Hij pakte in een slappe variant een pion waarvoor zijn opponent een aanval kreeg. Hij moest de pion teruggeven en bleef moeilijk staan. Na een blunder kon wit altijd een stuk dan wel twee stukken voor een toren winnen. In het eindspel met toren tegen loper + paard kreeg Plomp nog kansjes maar verloor toch kansloos. Toen daarna ook Hans Hoedemaeckers verloor was de strijd gestreden. Hij kwam na een moeizame opening slechter te staan. Hij startte vervolgens een aanval op de damevleugel en kreeg zowaar enig tegenspel. Maar toen overzag hij een dubbele dreiging met zijn dame: stukwinst of mataanval. Hans offerde hierop het stuk voor dubieuze rommelkansen. Zijn tegenstander maakte echter geen fout meer en de partij eindigde in een anti-climax: mat op h2. Dat Olivier Bruning tenslotte nog won was daarna nog puur voor de statistiek. Hij overspeelde tegenstander, oud-ASV-er Jeroen Bosch, positioneel maar speelde daarna door onderschatting onnauwkeurig verder waardoor zijn tegenstander weer kansen kreeg. In tijdnood liet Bosch zich midden op het bord matzetten. Met deze winst verzekerden de Zutphenaren zich voor het komend seizoen van een plaatsje in de Promotieklasse waarbij ons derde één van de tegenstanders zal zijn.

Gedetailleerde uitslag ASV-4 - Zutphen-1: O. Bruning - J. Bosch van Rosenthal 1-0; P. Schoenmakers - J. Kalkwijk ½-½; B. Plomp - K. Hagendijk 0-1; S. Ayyoubi - E. Kloppers ½ -½; J.W. van Willigen - B. Withuis ½-½; A. Marks - N. Zafari ½-½; H. Steenhuis - O. Wilgenhof ½-½; H. Hoedemaeckers - S. Dzepar 0-1. Eindstand 3½-4½.

Tekstvak: Kruizinga 0
N. Schoenmakers 0
R. van Belle 1
T. van Dijk 1
Kuiphof ½
Dijkstra 0
Wiggerts 1
Blees 0 Degradatie ASV-5 na nipte nederlaag: In de laatste ronde van dit seizoen trad ASV-5 in Apeldoorn aan tegen De Schaakmaat-2. Op deze maandagavond de 9^e april zou het doek definitief vallen. Na een éénjarig verblijf in de 1e klasse B van de OSBO-competitie speelt ASV-5 het komende seizoen weer in de 2e klasse. Slechts bij een overwinning in Apeldoorn zou klassebehoud nog veilig te stellen zijn. De overwinning was zelfs even binnen handbereik. Echter in vliegende tijdnood miste Hedser Dijkstra de juiste voortzetting, waardoor met een nipte 3½-4½ nederlaag degradatie een feit werd. Piet Blees kreeg een stelling op het bord die hij op zijn duimpje kent. Zijn tegenstrever beging een onzorgvuldigheid, waarna Piet over de beste kansen beschikte. In het vervolg beleefde Piet zo’n avond die we allemaal wel eens hebben meegemaakt. Op iedere zet van Piet vond de Apeldoorner een antwoord waarop niet was gerekend. Uiteindelijk resteerde een eindspel met twee pionnen minder, waarmee partijverlies was bezegeld. Alex Kruizinga, de succesvolle kopman van het gepromoveerde zesde, verving deze avond Jan Vermeer aan het loodzware eerste bord. Alex kwam in een Caro-Kann agressief uit de startblokken en zadelde zijn tegenstander met de nodige problemen op. Deze wist de problemen echter te overmeesteren, waarna Alex onder druk werd gezet en in een tactisch gevecht op overtuigende wijze werd verslagen. Frits Wiggerts kwam, zag en overwon! Voor de dertiende maal op rij boekte hij een externe overwinning, waarmee Frits de afgelopen twee OSBO-seizoenen al zijn partijen heeft gewonnen. Wellicht een absoluut record. De ultieme eretitel Fritz 12.1 (spreek uit twaalf punt één) valt hem hiermee ten deel op basis van een sublieme aanvalspartij. De partij behelst een stuk- en een torenoffer en zal verder bekend staan als “de Parel van Apeldoorn” (niet te verwarren met Max Euwe’s Parel van Zandvoort; ja, inderdaad, de partij van de nieuwe postzegel). Het wachten is nu op de Frits Wiggerts-zegel, waarop naar mijn bescheiden mening naast zijn portret het beslissende moment uit zijn parel moet worden geplaatst. Henk Kuiphof speelde zijn favoriete Van Geet-opening. Na ruil van de paarden op f6 vervlakte de stelling. In het resterend eindspel met toren en twee lopers kreeg Henk remise aangeboden, hetgeen werd geaccepteerd. “Ik mag toch wel tegen Xanthine spelen?”, vroeg Tijs van Dijk mij op de clubavond voorafgaand aan deze wedstrijd. Tijs wist te vertellen, dat de talentvolle tiener Xanthine Gerritse aan het vierde bord zou spelen, zodat reeds vooraf “het duel der lange benen” kon worden ingepland. Toen Hedser de indeling zag voegde hij Tijs toe: “dat ga je verliezen”. Dit morele steuntje in de rug kon de met een vormcrisis worstelende Tijs goed gebruiken. Na drie uur spelen had de Apeldoornse een overwicht weten te bereiken. Voor de keuze gesteld vervolgen met de koningsaanval of kwaliteitswinst, koos Xanthine voor dit laatste. De samenwerking tussen de stukken werd hierdoor tijdelijk verstoord, waarop Tijs in de tegenaanval weer evenwicht in de stelling wist te brengen. De Apeldoornse probeerde hierna de zaak te forceren en verzwakte hierbij haar koningsstelling. In de slotfase van de partij wist Tijs deze zwakte uit te buiten en een belangrijk vol punt voor ASV-5 aan te laten tekenen. Nico Schoenmakers speelde tegen een ander talentvol jeugdlid van De Schaakmaat. In een Svesnikov ontweek deze met paard d4 naar f3 het tactische variantenwoud, dat deze opening rijk is. Beide partijen verzuimden vervolgens een aantal maal te kiezen voor de beste voortzetting. In het late middenspel bracht een schijnoffer voordeel voor de Apeldoorner, hetgeen deze niet meer uit handen gaf. Gelukkig had Rob van Belle op dat moment beslissend voordeel bereikt. Vanuit een gedegen opgezette partij had hij allengs de druk opgevoerd en wist zodoende aan het slot van zijn partij te oogsten. Hiermee kwam de stand op 3½-3½.. Inmiddels had zich een kleine menigte verzameld rondom het bord van Hedser Dijkstra. Zoals reeds gememoreerd ging deze partij -helaas voor Hedser en het team- in vliegende tijdnood verloren. Einduitslag: De Schaakmaat 2-ASV-5: 4½-3½.. Nico Schoenmakers.

Uitslagen interne competitie ronde 26 (12 april 2001):

Knuiman – Buisman ½-½; Schleipfenbauer – Taal 1-0; Hajee – Wiggerts ½-½; Hendriks – Boom 1-0; Rood – Blees 1-0; Dijkstra – N. Schoenmakers 0-1; de Munnik – Zunnebeld 0-1; Verhoef – Kuiphof ½-½; Dijkers – T. v. Dijk 1-0; Veldhuis – van Leeuwen 0-1; Ariëns – Zandbergen 1-0; Spallina – Eder 0-1; v. Vlerken – Hartogh Heijs 1-0; de Jong – Visser 1-0; Stibbe – Legierse 0-1; Välitalo – Verbost 0-1.

Uitslag Kroongroep Bekercompetitie kwartfinale:

J. Vermeer – R. van der Wel 0-1.

"En Passant"