En passant no. 3, 2001

Rapidavond: Volgende week donderdag is er geen interne competitieronde. De 3^e rapidavond is dan aan bod.

Algemene ledenvergadering: Op donderdag 1 februari zal de ledenvergadering plaatsvinden. Het bestuur hoopt op een grote belangstelling. De vergaderstukken hiervoor zullen vanavond worden uitgedeeld.

Externe competitie: Na de goede uitslagen van onze eerste drie teams ging het voortvarend verder. Immers ASV-4 won van het Ermelose VSG met 4½-3½, ASV-5 leverde een sterke prestatie door SMB-4 op 4-4 te houden, ASV-6 stoomt door naar de titel en won met 3½-2½ van Zutphen-4. Alleen ASV-7 verloor. De jeugd van BAT-Zevenaar-4 won ruim van onze senioren: 5½-½. Voldoende keus dus voor uw redacteur. Gewoon op het rijtje af dan maar te beginnen bij ASV-3 dat in de vorige EP niet aan bod kwam.

Gedegen gelijkspel ASV-3: Op de onderste borden scoren en de sterke topborden van Doetinchem in bedwang houden dan lagen er kansen zo was de tactiek vooraf. Na een snelle remise van Ruud Wille volgde ook Ivo van der Gouw met een puntendeling. In een theoretische variant ontstond hier een zeer dynamische partij. Beide spelers moesten zeer nauwkeurig spelen om niet in het nadeel te komen. Na een afwikkeling werd in een stelling waarbij geen der spelers zonder grote nadelen zetherhaling uit de weg kon gaan tot remise besloten. Tien minuten later volgde er weer een remise. Nu was het Anne Paul Taal. Hij kreeg voor de 4^e keer een tegenstander tegen wie hij een negatieve score had. Zijn opponent bestreed op effectieve wijze een lijfvariant van hem en Anne Paul kwam pas na veel gezwoeg in een gelijk middenspel terecht met een half uur minder op de klok. Hierop bood hij remise aan in de veronderstelling dat de borden 6 t/m 8 volgens afspraak 2½ uit 3 zouden scoren en het derde zo met de remises van Ruud en Ivo op minimaal 4-4 uit zouden komen. Tot zover verliep alles dus volgens plan. Duidelijk was het allerminst. Aan de onderste borden werd nog hard gevochten voor de punten terwijl Jan Knuiman en Cees Sep aan de borden 1 en 2 nog voor een moeilijke taak stonden. Jan kwam goed uit de opening en won een pion in het middenspel. Zijn tegenstander kreeg hiervoor wel enige compensatie in de vorm van een aanval via de h-lijn. Jan dacht beter te staan dan het in werkelijkheid was. Het slaan van een pion op h4 bleek onterecht. In de daaropvolgende aanval ging hij ten onder en kwam zo in een verloren eindspel terecht. Het moest nu wel van de onderste borden komen want ook Sep kwam na het openbreken van de stelling in een verloren positie terecht. Daarna kreeg hij feitelijk geen kans meer. Na wat tegenspartelen gaf hij op de 57^e zet op. Het dichthouden van de stelling had nog wat spel gegeven, zo bleek bij de analyse. Een fractie later eindigde de partij van Gerben Hendriks in remise. Zijn tegenstander ging, net als in de vorige ronde tegen Velp, furieus van start. Na 15 zetten had deze z'n dame op h2 en een toren op h1 op de open h-lijn staan. Dit zag er op het eerste gezicht dreigend uit temeer daar de stukken van Gerben zich nog op de onderste 3 rijen bevonden. Echter de damevleugel van zijn opponent was zeer zwak. Bovendien kon Gerben zijn koningsvleugel makkelijk verdedigen. Nadat hij zijn dame op a5 en een toren op b8 had geposteerd was wit genoodzaakt om zijn dame terug te brengen naar de damevleugel. De dreiging op de koningsvleugel was weg en Gerben’s stelling zag er zeer gezond uit. Een fout zorgde er echter voor dat wit zijn stelling kon verbeteren. Gelukkig gaf zijn opponent een paar zetten later een pion weg. In tijdnood, na het nodige afruilen ontstond er een stelling waarin Gerben een loper en 2 pionnen had tegen een toren. Gewonnen? Misschien wel, maar gezien het verloop van de resterende partijen werd besloten tot remise. Het derde stond daarmee weliswaar met 2-4 achter maar inmiddels hadden zeker Siert Huizinga maar ook Jacques Boonstra uitzichten op winst. Siert was na de opening in een stelling terechtgekomen met wederzijdse kansen. Siert gaf het loperpaar op voor een open f-lijn en verkreeg daarmee tevens enige ontwikkelingsvoorsprong. Door de ontstane dreigingen moest zwart zijn h-pion geven. In verband met de tijdnoodfase consolideerde Siert zijn stelling en ging er in de 2^e tijdfase nog eens goed voor zitten. Het initiatief werd uigebouwd waarna nog enkele pionnen vielen en de partij vrij eenvoudig gewonnen werd. Jacques verraste zijn tegenstander in de opening. In plaats van een gesloten stellingstype en aanvalsmogelijkheden voor beide spelers verkoos zijn tegenstander een stelling waarbij hij zijn loperpaar verloor. Naarmate de partij vorderde kwam onze ASV-er in een minder eindspel terecht. Een afruil leverde vervolgens pionwinst op. Later wonnen de actieve stukken van wit een tweede pion en kon er via een kwaliteitsoffer een pion promoveren met partijwinst. Het concept was geslaagd. Het sterke Doetinchem was een punt afhandig gemaakt.

Gedetailleerde uitslag ASV-3 – Doetinchem: J. Knuiman – T.P. Goossen 0-1; C.J.P. Sep – C. Nederkoorn 0-1; I. v.d. Gouw – M. Küper ½-½; A.P. Taal – M. van Hal ½-½; R. Wille – P.P. Roessel ½-½; S. Huizinga – H. Steinhauer 1-0; G. Hendriks – H. Vrieling ½-½; J. Boonstra – A. Goedkoop 1-0. Eindstand 4-4.

ASV-4 verslaat VSG: Na een spannende ontmoeting en een zinderende tijdnoodfase bij Coen Mekers tot slot wist het vierde de volle buit uit Ermelo mee te nemen (3½-4½). Nadat de tegenstander van Coen in de beginfase remise afsloeg werd aan bord 1 bij Paul Schoenmakers wel remise overeengekomen. Na een uiterst tamme opening waarbij geen van beide partijen wilde of durfde te spelen bood de VSG-er na 16 zetten remise aan hetgeen door Paul na enig gepeins om 21.45 uur werd aangenomen. De situatie op de andere borden zag er bovendien eerder positief dan negatief uit. Aanvankelijk verliep het ook goed bij Ayyoubi en stukwinst leek mogelijk. Maar daarna ging het in een toreneindspel met een pion minder en de koning vastgeklemd op de onderste rij snel bergafwaarts met onze Afghaanse superster. Rond 22.30 uur was het gebeurd. Ook bij Steenhuis werd het remise. Uit een Nimzo-Indiër ontstond een stelling met een open c- en e-lijn. Beide partijen waren in staat één open lijn te veroveren waarna geen van beiden nog wat zou kunnen beginnen (2-1). Hans Hoedemaeckers ontsnapte in de opening (het geluk is met de dommen, aldus zijn eigen commentaar) en kwam uiteindelijk in een kansrijk eindspel terecht. Mede door tijdnood verzuimde hij zijn pionnenmeerderheid op de damevleugel te verzilveren en accepteerde hij met 4 minuten op de klok (zijn tegenstander had er toen nog 41) remise. Op de eerstvolgende clubavond gaf Hans nog aan dat hij het volgens Fritz had kunnen keepen. “De eerlijkheid gebiedt dit te zeggen”, aldus Hans (2½-1½). Hierop trok Renze Post (als invaller voor Albert Marks) de zaak weer gelijk. Na pionwinst in de opening wist zijn tegenstander een stelling met lopers van ongelijke kleur op het bord te krijgen. De vijandelijke loper stond echter behoorlijk passief. In een poging deze te activeren verkeek de Ermeloër zich op de invallende torens van Renze en kon tenslotte mat op de 41^e zet niet vermijden. Ook bij Barth Plomp leek er meer in te zitten. Hij kwam in een voordelig toreneindspel terecht maar heeft de winst ergens gemist zo leek het. Nu verzandde de stelling in remise (3-3). Jan Willem van Willigen kwam slecht uit de opening en stond 4 uur lang met de rug tegen de muur en sleepte er in de tijdnood nog een gelukkige (volgens hemzelf een totaal onverdiende) remise uit het vuur. De stand kwam hiermee op 3½-3½ en bij Coen Merkers moest dus de beslissing vallen. In de stelling waarbij hij na de opening remise aanbood had zijn tegenstander een minimale plus. Maar deze wist het voordeeltje uit te bouwen. In het laatste uur leed Coen pionverlies. Zijn tegenstander ging hierop met een kwartier meer op de klok nadenken en kwam uiteindelijk ook in tijdnood. Ergens zette Coen zichzelf schaak door met zijn koning op een veld te gaan staan dat door een vijandelijk stuk werd bestreken. Zijn tegenstander zag het niet, de wedstrijdleider stond kennelijk te slapen want deze greep niet in. Even later gaf zijn opponent door een schaakje met het paard een toren weg. Uiteindelijk kwam men in een stelling met K+T voor Coen tegen K voor de VSG-er. In vliegende tijdnood wist Coen het allemaal niet direct maar zag zijn tegenstander door de vlag gaan. Een sensationeel slot leverde zo twee toch wel verdiende matchpunten op.

Gedetailleerde uitslag VSG-1 – ASV-4: J. Lambrechts – P. Schoenmakers ½-½; R. Boterenbrood – C. Mekers 0-1; J. Janssen – R. Post 0-1; E. Keijer – B. Plomp ½-½; C. Petersen – H. Steenhuis ½-½; F. Lunek – J.W. van Willigen ½-½; G. de Hoop – S. Ayyoubi 1-0; M. de Graaf – H. Hoedemaeckers ½-½. Eindstand 3½-4½.

Sterke partij ASV-5: Er werd nog al opgezien tegen deze wedstrijd, omdat SMB 4 met 5 punten op de tweede plaats wel één van de kandidaten voor promotie naar de promotieklasse is. Ze speelden echter al een keer gelijk, dus wie weet zat er nog een verrassing in. Tenslotte heeft ASV-5 in de vorige ronde ook al het vorig jaar uit de promotieklasse gedegradeerde PION-2 op 4-4 gehouden.

Dick Hajee was als eerste klaar. Hij kwam redelijk uit de opening en kreeg ruimtevoordeel. Dick dreigde in het middenspel met een koningsaanval, maar die kon op tijd worden afgeslagen. Na ruil van de zware stukken bleef er een eindspel over, waarin Dick voldoende speelruimte voor zijn paarden had. Het was moeilijk om meer te bereiken, reden waarom hij remise aanbood. Naar later bleek was dit ook correct (½-½). Henk Kuiphof speelde met zwart een rustige partij tegen oud-ASV-er Daniël van der Meulen. Deze zette de partij agressief op, maar zette niet door. Daarbij verbruikte hij erg veel tijd, reden waarom hij na 18 zetten remise aanbood. Omdat de stelling wat onduidelijk was accepteerde Henk het aanbod na enig beraad (1-1). Frits Wiggerts mocht de sterke routinier van Wieringen bestrijden, maar had daar geen moeite mee. Nadat het lang gelijk opging kreeg Frits opeens kansen via de c-lijn. Na dameruil kreeg hij een sterke toren op de zevende rij. Het resultaat was stukwinst en na nog wat tegenspartelen de partij (2-1). Na een klungelige opening van Tijs van Dijk miste zijn tegenstander de winstweg. Tijs bood opgelucht remise aan met alleen de torens en een paard nog op het bord. De tegenstander wilde meer. Tijs kreeg initiatief en ging op winst spelen, maar ook op de snel slinkende tijd van de tegenstander. Echter à tempo viel een zet verkeerd uit en Tijs had het nakijken (2-2). Nico Schoenmakers had internationale faam willen oogsten door Geurt Gijssen te verslaan, maar helaas was deze er niet. Hij moest het doen met de slimme Bijvank. Deze speelde de Philidorverdediging en daar had Nico geen kaas van gegeten. In een tactische strijd in het late middenspel trok Nico aan het kortste eind en kon zijn tegenstander feliciteren met een verdiende overwinning (2-3). Piet Blees belandde na een gelijkopgaande strijd in een eindspel met een paard en 2 torens tegen een loper en 2 torens en elk zeven pionnen. Na wat verwikkelingen raakte Piet een pion achter, maar door meer ruimte kon Piet een vrijpion op de b-lijn ondersteunen. Omdat de vijandelijke koning te ver van het strijdtoneel stond kon Piet een zet eerder een dame halen en toen was het uit (3-3). Jan Vermeer sprak poëtisch over zijn partij: “In een rustig damegambiet leek het of mijn boordje te strak kwam te zitten. Als je dan in ademnood komt kost dat meestal een kwaliteit. Na wat gespartel in het eindspel moest ik (uiteraard) opgeven” (3-4). Rob van Belle speelde een goede opening en kreeg een sterk pionnenfront met f4-e5-d6. Na dameruil werd de tegenstander weggetikt. Pion- en stellingverlies viel niet meer te voorkomen (4-4).

Al met al weer een knap resultaat van het vijfde, dat vooraf werd ingeschat als een degradatiekandidaat. Met 4 uit 4 mag men zich gelukkig prijzen. Teamleider Nico Schoenmakers zei het zo: hadden wij een eerste en een tweede bordspeler dan streden wij om de medailles! Henk Kuiphof

Gedetailleerde uitslag ASV-5 – SMB-4: J. Vermeer – R Leenders 0-1; N. Schoenmakers – B. Bijvank 0-1; T. van Dijk – D. Fassaert 0-1; D. Hajee – J. Ottenheijm ½-½; H. Kuiphof – D. van der Meulen ½-½; R. van Belle – G. Dragt 1-0; P. Blees – W. Dinjens 1-0; F. Wiggerts – A. van Wieringen 1-0. Eindstand 4-4.

Uitslagen interne competitie 17^e ronde (11 januari 2001):

Bruning – Knuiman ½-½; van Gemert – E. Belle ½-½; Hoedemaeckers – Schleipfenbauer 1-0; P. Schoenmakers – Hendriks ½-½; Ayyoubi – E. Wille 0-1; R. Wille – van der Gouw ½-½; van Willigen – Reijenga 1-0; Verhoef – Kruizinga 0-1; Uithof – de Munnik 1-0; Zunnebeld–Dijkers 1-0; Ariëns – Legierse ½-½; Meijer – de Groot 0-1; de Jong – Kelderman 0-1; Sonneville – Stibbe 0-1.

Uitslagen bekercompetitie: Jurrius – Wilgenhof 1-0; Koeweiden – Marks 0-1; Eder – Hartogh Heijs 1-0.

Bekerloting: Voor de kwartfinale van de bekergroep is geloot. Dit leverde de volgende wedstrijden op: de Munnik–Marks, de Groot/van Leeuwen–Vermeer; Elzas –Verhoef en Eder–Bosmans. De partijen moeten uiterlijk op 8 februari gespeeld worden. Maak dus op korte termijn een afspraak en hou daarbij rekening dat, zoals aangegeven, er komende week een rapidavond gepland staat en een week later de algemene ledenvergadering zal worden gehouden.

"En Passant"