"En
Passant"
39e
jaargang no. 42 donderdag
21 december 2000
Laatste avond: Vanavond de laatste clubavond van het jaar 2000. Volgende week is de Opbouw gesloten en hebben we een weekje vrijaf. Donderdag 4 januari beginnen we weer aan een nieuw schaakjaar. Het bestuur van ASV wenst u hierbij fijne kerstdagen en een prettige jaarwisseling!!
Externe competitie: De uitslagen van de teamwedstrijden boden vorige week een wisselend aanzien. Na het verlies van onze eerste 2 teams en de winst van ASV-3 ging het als volgt verder: ASV-4 won met 4½-3½ van O&O-2. Een belangrijke overwinning voor het vierde. ASV-6 was met 4½-1½ te sterk voor Twello-3. Het zesde is daarmee op de goede weg om de degradatie van vorig jaar ongedaan te maken. Vorig jaar nog met het schaamROOD op de kaken, nu vol zelfvertrouwen. Dr. Psychopat heeft goed werk verricht. ASV-5 toont vechtlust gezien de 4-4 tegen PION-2 in Groesbeek. Vooraf werd ons vijfde als degradatiekandidaat gezien maar daar wil men zich niet voetstoots bij neerleggen. Onze senioren, vertegenwoordigd in ASV-7, kregen een nederlaag te verwerken. Koploper De Toren-5, gesteund door een grote supportersschare, won met 1½-4½. Tenslotte ging in de KNSB-bekercompetitie ASV met 0-4 hard onderuit tegen Meesterklasser Schaakstad Apeldoorn.
Uitgebekerd: Het bekergebeuren is voor ons KNSB-team alweer voorbij. Na de moeizame winst op BAT-Zevenaar in de voorronde bleek Schaakstad Apeldoorn in de 1e ronde een maatje te groot. De 0-4 nederlaag zegt genoeg. Toch had het anders kunnen uitpakken wanneer Sander Berkhout niet al na 9 zetten, nog voor de partij goed en wel was begonnen, een stuk had weggegeven terwijl Laurens Storms juist stukwinst overzag in de slotfase en daarna het eindspel verloor. De snelle nederlaag van Sander haalde al direct de spanning uit de wedstrijd. Ook Otto Wilgenhof stond na de opening twijfelachtig. Hij kwam onder druk nadat zijn tegenstander een pion had geofferd en daarvoor ontwikkelingsvoorsprong kreeg. Otto offerde vervolgens een kwaliteit om onder de druk vandaan te komen. Of dit nodig was werd na afloop betwijfeld. Ondanks de materiële achterstand maakte hij het met een sterke a-pion zijn tegenstander lastig. Net toen Otto de stelling weer onder controle leek te hebben gaf hij echter een stuk weg. Maar ondanks dat was het maar de vraag of hij de stelling remise had kunnen houden In ieder geval had hij flink kunnen tegenspartelen. Laurens Storms speelde weer een goede partij. Het was hierbij steeds onduidelijk wat zwaarder woog: de open koningsstelling van Laurens of een geïsoleerde pion. Uiteindelijk werden de stukken van zijn opponent toch wat sterker. In de tijdnood miste Laurens, zoals gezegd, helaas de winst door een vijandelijk stuk te pennen. Als laatste verloor ook Remco de Leeuw. Hij offerde een pion in een Siciliaan. Een bekend offer waarbij zwart als compensatie actief stukkenspel krijgt door met name het loperpaar. Hij overzag echter dat zijn tegenstander zich kon loswerken en zich van de druk bevrijdde. Remco moest zich toen beperken tot verdedigen. Misschien heeft hij ergens een remisekans gemist. Juist in die fase speelde zijn tegenstander sterk en deze won het eindspel dan ook fraai. Remco was ondanks de nederlaag niet ontevreden over zijn spel. “Het was in elk geval beter dan de partij voor het eerste, de zaterdag voor deze bekerontmoeting, toen was het echt knudde”, aldus Remco na afloop.
Gedetailleerde uitslag ASV-Schaakstad Apeldoorn: Otto Wilgenhof – Marc Jonker 0-1; Sander Berkhout – Erwin l‘Ami 0-1; Remco de Leeuw – Merijn van Delft 0-1; Laurens Storms – Lucien van Beek 0-1. Eindstand 0-4.
ASV 4 – O&O 2 : 4½-3½: Na de winst in de vorige ronde op De Combinatie heeft ons vierde de goede lijn voortgezet door het Kampense Oefening en Ontspanning met miniem verschil te verslaan. De tegenstander van Ayyoubi verbruikte veel tijd, of eigenlijk is het andersom, Ayyoubi verbruikte weinig tijd. De laatste had op een gegeven moment zelfs een uur meer. Juist toen ging Ayyoubi in de fout. Hij stond schaak en hief dat niet op. Gevolg was dat dat alsnog moest gebeuren en de tegenstander met nog 6 minuten er 2 minuten bedenktijd bij kreeg. Onze man wist echter een pion te winnen en vervolgens gemakkelijk de partij (1-0). Hans Hoedemaeckers speelde naar eigen zeggen een Portugese opening (de redactie kent die opening niet en twijfelt aan het bestaan er van!). Volgens Theo (Jurrius) geeft die opening een verrassingseffect. De stelling bleef in evenwicht, maar Hans stond iets actiever. De tegenstander was zo vriendelijk om via familieschaak een toren in te leveren. Daarmee kwam er een abrupt einde aan een overigens interessante partij (2-0). Barth Plomp verloor ergens een pion en leek met een dubbelpion een nadelig eindspel in te gaan. Barth kwam echter opgelucht vertellen dat de tegenstander een zet meer nodig had om een dame te bemachtigen. Helaas, Barth had zich verkeken. De tegenstander had gezien dat hij een tijdelijk pionoffer kon plegen, waardoor ze beiden gelijktijdig een dame rijker werden. Het logische gevolg was derhalve remise (2½-½). Jan Willem van Willigen speelde een Franse ruilvariant met een regelmatige opbouw. Gezien de stand in de wedstrijd bood Jan Willem tactisch remise aan. Dit had eigenlijk niet mogen worden aangenomen, maar het gebeurde toch (3-1). Harm Steenhuis kreeg met zwart in een gesloten Siciliaan een sterke druk op de damevleugel te verduren. Dat kostte hem tenslotte een pion. Toen wit zijn pluspion kon omzetten in een gedekte vrijpion, was de stelling voor zwart verloren, al stribbelde Harm nog lange tijd tegen (3-2). Renze Post, invaller voor de verhinderde Coen Mekers, speelde een interessante partij. Zijn koning stond zo te zien nog al op de tocht, maar de tegenstander maakte het hem niet al te lastig. In het eindspel wist Rens met een offertje de dame van de tegenstander buit te maken en het punt was binnen (4-2). Albert Marks speelde met zwart na 25 jaar weer eens Oud-Indisch. Er ontwikkelde zich een scherp spel en Albert won een pion. Het leek er op dat de tegenstander zijn dame kon offeren tegen een aantal stukken met voordeel, maar Albert had daar zijn twijfels over. Uiteindelijk bleek de extra pion onvoldoende voor de winst (4½-2½). Tenslotte was daar Paul Schoenmakers zelf. Zijn tegenstander speelde koningsgambiet, wat hij uitstekend beheerste. Paul verloor daardoor een pion, die hij niet meer terugzag. Hij probeerde in het eindspel nog van alles, maar de tegenstander liet hem niet meer glippen (4½-3½). Al met al was het een nuttige overwinning gelet op het geweld wat in klasse 1A nog van Zutphen en Wageningen-2 mag worden verwacht. Henk Kuiphof
De gedetailleerde uitslag ASV-4 – O&O-2: P.W.J.Schoenmakers – R.P.Hofstede 0-1; R.H.Post - P.de Korver 1-0; H.H.Steenhuis - M.Quakkelaar 0-1; J.W.van Willigen - H.Spoelstra ½-½; B.Plomp - D.Visser ½-½; S.Ayyoubi - C.den Heijer 1-0; A.Marks - F.Damminga ½-½; H.Hoedemaeckers - R.Vierhuis 1-0. Eindstand 4½-3½.
PION 2 – ASV 5 : 4 – 4: Het uit de promotieklasse gedegradeerde PION-2 werd door ons uit de tweede klasse gepromoveerde vijfde succesvol bestreden. Het gelijkspel is dan ook een knap resultaat. Piet Blees was als eerste klaar. Hij speelde een slechte opening. Zijn tegenstander kon twee ongedekte stukken tegelijk aanvallen, zodat Piet al op de 11e zet een stuk achter stond zonder compensatie. Op de 23e zet was aan mat niet meer te ontkomen (1-0). Jan Vermeer vroeg zich af of hij met een ASV-elo van 1574 en tegelijk spelend aan bord 1 in de eerste klasse van de OSBO nu wel of niet aan een vormcrisis lijdt. Deze avond in ieder geval niet. Jan ging met een Dame-Grünfeld al te scherpe openingen uit de weg. Er kwam een rustige stelling op het bord, die probleemloos naar remise kon worden geschoven. Jan’s remisevoorstel kon dan ook niet geweigerd worden (1½-½). Nico Schoenmakers speelde met zwart zo’n typische vrijdagavondpartij: pionnetje verknoeid en weer terugverknoeid. Aardige man, die tegenstander! Er ontwikkelde zich een tam middenspel gevolgd door een eindspel met volgens Nico een loper zonder isolami (?) tegen een paard met isolami (?). (Hier tast de redactie volledig in het duister; heeft dit ook iets met de vrijdagavond te maken?). Hoe dan ook, Nico voerde het eindspel probleemloos naar winst met als eigen commentaar: triest, maar gewonnen! (1½-1½). Frits Wiggerts was jarig (ware dat bekend geweest, dan had de redactie voor bloemen gezorgd) en moest daarom alleen al wel winnen. Frits kwam al snel een pion achter. Daarentegen kreeg hij een geweldige aanval, die doorsloeg omdat zijn tegenstander moeilijk kon rocheren. Deze speelde als het ware met een toren minder en kon spoedig opgeven (1½-2½). Tijs van Dijk zag met zwart de Franse opening met vertrouwen tegemoet. Toen het op de andere borden mis dreigde te gaan, verliet Tijs het voorzichtige pad en zette de aanval in. De tegenstander was er net iets eerder en Tijs verloor. Jammer, want een remise zat er zeker in (2½-2½). Rob van Belle kwam langzaam onder druk te staan. De tegenstander wilde de druk verder opvoeren, maar zette niet goed door. Daardoor kon Rob op de andere vleugel een tegenaanval voorbereiden. Toen het tot afruil kwam zette de tegenstander te snel en verloor een kwaliteit. Toen hij ook nog zijn koning buiten het kwadrant zette, kon Rob een vrije a-pion creëren. Deze was niet meer tegen te houden (2½-3½). Dick Hajee kwam in een ingewikkelde partij wat beter te staan en won twee pionnen. De zwartspeler ging met veel geweld in de aanval, wat hem wat ruimtewinst opleverde. In een grote afruil nam Dick niet de kwaliteit, omdat het loperpaar dan gevaarlijk zou worden. In een stelling, waarin Dick beter stond en de tegenstander nog enkele seconden had mocht Dick remise accepteren. Omdat Dick in de veronderstelling was dat daarmee de teamwinst binnen was, accepteerde hij de remise (3-4). Henk Kuiphof kreeg een bekend schijnoffer op het bord. Toen hij op de zevende zet een pion offerde, kreeg hij een geweldige aanval in een scherpe stelling. Helaas keurde hij een verdachte zet (naar later bleek de juiste zet) af en koos voor zekerheid. Hij had niet gezien dat dit een stuk kostte. Daarna bleef er van de schitterende stelling weinig over en langzaam maar zeker werd verlies duidelijk (4-4). Met dit resultaat kon het vijfde tevreden zijn, maar gezien het verloop van de wedstrijd had er meer ingezeten. Het vijfde doet het zeker niet slecht met een vijfde positie in klasse 1B. Na drie wedstrijden kan het nog alle kanten uit. Henk Kuiphof
De gedetailleerde uitslag PION-2 – ASV-5: Vincent de Lange-Jan Vermeer ½-½; Arno Arents-Nico Schoenmakers 0-1; Olav Schoonenberg-Dick Hajee ½-½; Jo de Valk-Tijs van Dijk 1-0; Wilbert Reynen-Henk Kuiphof 1-0; Henk Fleuren-Rob van Belle 0-1; Mattanja de Jonge-Frits Wiggerts 0-1; Martin van Wettum-Piet Blees 1-0. Eindstand 4-4.
Het Zesde op schema: ASV-6 heeft ook de derde hindernis op weg naar de promotie moeiteloos genomen: Een ruime 4½ - 1½ overwinning werd gehaald op Twello-3. Als eerste was (zoals gebruikelijk) Alex Kruizinga weer klaar met een partijtje hakken aan het eerste bord. Met een nonchalante speelwijze in de opening probeerde zijn tegenstander als een “grootmeester” over te komen. Maar eigenlijk was het amateuristisch haastig geschuif waarbij de ene na de andere fout begaan werd. Het materiaalverlies stapelde zich op. Na 19 zetten gaf hij maar op. Niet al te lang daarna scoorde Herman de Munnik met wit aan bord 6 het tweede punt. Na 1. e4, e5 2. Pf3, Pc6 3. d4, f6? werd deze niet zo fraaie opening van de tegenstander meedogenloos uitgebuit door Herman die gaandeweg een pion buit maakte, groot positioneel voordeel kreeg en toen zwart’s Dame gepend werd was het snel beslist. Meer weerstand was boeiender geweest, aldus Herman. Weer wat later groeide de voorsprong tot 3 - 0 door een overwinning van Ignace Rood. Na een rustige openingsfase kwam hij wat beter te staan. De tegenstander meende een pion te kunnen pakken maar verslikte zich in de complicaties en er ging een stuk verloren. Enkele zetten later bleek de druk te groot te worden en werd er weer een stuk weggeblunderd waarna opgave volgde. Met deze voorsprong was een remise voldoende en dat resultaat werd behaald door Donald Dijkers die in een gelijkwaardige stelling remise aanbood dat na enig beraadslagen werd aangenomen. Donald probeerde met zwart de Russische opening eens uit maar wist niet meer na 3. Pc3 hoe het verder moest. Toen maar d5 gespeeld en hij raakte 2 pionnen achter. Maar wit had nog niet gerocheerd en zwart wist druk op te bouwen op de e-lijn met wit’s Dame gepend. Er werd een pion terug gewonnen en men belandde in een remiseachtig eindspel. De volle buit was dus al binnen. André de Groot stond met zwart inmiddels glad gewonnen. Er werd een onbekende opening gespeeld (dat heeft André altijd). Bij de eerste echte aanval durfde de tegenstander niet te slaan waardoor zwart een pion veroverde. Echter na een flink aantal zetten liet zwart zich zomaar een pion afsnoepen. Of dit verstandig was valt te bezien want daarna kreeg wit een aanval over zich heen waarbij het mat uiteindelijk alleen nog te vermijden was door steeds meer materiaalverlies. Met 4½ - ½ voor ging de aandacht naar de laatste speler, Horst Eder met wit aan bord 4. Horst liet zich in het vuur van de strijd meeslepen met snel spel in de opening. Dit bekwam hem slecht, hij verloor een pion en gedurende de rest van de partij werd het een gespartel om overeind te blijven. De pion achterstand bleef gehandhaafd tot in het eindspel waarin de tegenstander het actievere loperpaar had tegen een mindere loper en paard van wit. Uiteindelijk in een verloren stelling ging Horst door de vlag. Ignace Rood