"En
Passant"
39e
jaargang no. 39 donderdag
30 november 2000
Grote Clubactie: Mogelijk heeft u de uitslag van deze loterij al gelezen in de krant of in de speelzaal op het prikbord dan wel op de tafel van onze wedstrijdleider zien liggen. Mocht dit niet het geval zijn dan treft u hierbij de winnende lotnummers aan van de bij ASV verkochte loten. Hierop vielen dit jaar 3 prijzen van ƒ 25,--. De winnende lotnummers zijn: 0987465, 0987565 en 1168065. Er werden dit jaar 226 loten verkocht. Ook al is dit ruim 100 minder dan vorig jaar, het blijft toch een welkome aanvulling voor onze clubkas. Het merendeel van de loten werd door onze ASV-jeugd, en dan met name door Kasper en Jorrit Uithof verkocht. Complimenten daarvoor!!
Externe competitie: Alleen het verslag van ASV-3 uit de 3e competitieronde ontbrak nog in de vorige EP. Daar komt in deze editie verandering in. Ook aandacht voor ons bekerteam in de KNSB-Bekercompetitie dat met 2½-1½ won van BAT-Zevenaar in de voorronde waarmee men zich plaatste voor de 1e ronde en het daarin mag opnemen tegen het sterke Schaakstad Apeldoorn, dat in de Meesterklasse van de KNSB uitkomt.
ASV-3 laat kans liggen: Het derde liep tegen het Nijmeegse UVS in de 3e ronde tegen een 4½-3½ nederlaag op. Nu is UVS op papier sterker en werd er de laatste jaren tegen deze opponent meermalen verloren maar dit keer had er mogelijk toch een gelijkspelletje ingezeten. Helaas in de slotfase ging het toch fout en bleef ASV-3 opnieuw met lege handen achter. Het derde startte overigens met een 1-0 voorsprong. Jan Knuiman zorgde voor dit winstpunt in een vooruitgespeelde partij. Een mooi ruggesteuntje natuurlijk. Jan had na de opening eigenlijk maar een minimaal voordeeltje. Dat bestond uit iets meer ruimte. Zijn tegenstander speelde echter te lang op het bezetten van de open e-lijn. Dit was echter geen moment een te bereiken plan. In die tijd zette hij druk op de h-lijn. Nadat de UVS-er zijn zwakke witte loper op de damevleugel wilde ruilen kwam deze materiaal te kort op de koningsvleugel. Dit kostte een pion. De stelling hierna was makkelijk te winnen. Op de wedstrijddag zelf volgde er al na 15 zetten een remise van Anne Paul Taal, die aan een goed seizoen bezig is, aan het eerste bord. Hierin werd tot de 8e zet dezelfde variant gevolgd uit het Staunton-gambiet die beide spelers in het seizoen 1997-1998 op het bord kregen. Deze partij had Anne Paul behoorlijk geanalyseerd en de aanvalspartij van toen, die hij destijds verloor, verruild voor een meer degelijke aanpak. Zo ontstond er na 15 zetten een volkomen gelijk eindspel en werd op zijn voorstel tot remise besloten. Ook bij Siert Huizinga werd niet veel later het punt gedeeld. Zijn tegenstander opende met 1. Pf3 2. c4. Siert stelde zich op met 1…Pf6 en 2…e6 gevolgd door d5. Zo kwam er een aangenomen Damegambiet op het bord waarin Siert al spoedig vrijwel gelijk stond. Wit had weinig zwaktes en na afruil van stukken werd in een gelijke stand op de 22e zet tot remise besloten. Het betrof hierbij dan ook twee spelers, die 32 jaar geleden in hetzelfde team speelden bij SMB. Zij vlogen elkaar dan ook “niet naar de keel”. Daarna gingen de partijen van Hans Rigter en Jacques Boonstra verloren. De voorsprong was hiermee weer teniet gegaan en ASV liep weer achter de feiten aan. De tegenstander van Hans had al snel met een schaakje een tempo verloren en kwam daardoor in een wat mindere stelling terecht. De penning van een paard op f3 door een loper was bovendien lastig. Op de 13e zet -hoe kan het ook anders- deed zwart een afruil op f3, die vanwege een tussenschaakje op h7 -eigenlijk heel duidelijk- verkeerd afliep. Zo werd een prima stelling in 2 zetten de vernieling in geholpen. Na nog wat gespartel was het in 22 zetten gedaan. Jacques pleegde eigenlijk zelfmoord door in een weliswaar complexe stelling veel te veel tijd te verbruiken. Een oude kwaal die hem weer eens fataal werd. Volgens zijn tegenstander was het een stelling met wederzijdse kansen. Het nodige rekenwerk kwam er dan ook aan te pas om alles goed te kunnen beoordelen. De tijd werd daarmee het grootste struikelblok en op de 37e zet ging Jacques door zijn vlag. Ondanks deze 3½-2½ achterstand was er nog steeds vooruitzicht op een 4-4 uitslag. Ivo van der Gouw stond beter en ook Gerben leek licht in het voordeel mede door de tijdnood van zijn opponent. Maar ook remise behoorde in deze partijen tot de mogelijkheden. Cees Sep zou zijn partij dan remise moeten houden. Het werd een spannend kwartiertje in de slotfase voor de tijdcontrole. Eerst kwam de partij van Cees tot een beslissing. Hij ontsnapte net aan een nederlaag want zijn tegenstander zag in tijdnood de winnende combinatie niet. Cees was na een afruilvariant van het Damegambiet niet goed uit de opening gekomen en kon eigenlijk niet veel meer dan verdedigen. Zijn tegenstander kwam goed te staan en had op een gegeven moment ook een uur bedenktijd meer. Maar na de 17e zet begon zijn opponent ook veel tijd te gebruiken en durfde ook niets actiefs meer te ondernemen. Toen Sep nog 15 zetten moest doen in 5 minuten raakte ook de Nijmegenaar in tijdnood. Hierin blunderde Cees met 28…h5. De h-lijn kwam open en zijn tegenstander had hiervan kunnen profiteren. Gelukkig voor onze ASV-er zag zijn opponent het niet. Intussen was de tegenstander van Ivo in een moeilijke stelling een stuk kwijtgeraakt maar had Gerben het eindspel iets te actief gespeeld en was in een verloren stelling terechtgekomen. Daarmee viel de mogelijkheid van een gelijkspel in duigen. In de partij van Ivo had zijn tegenstander in de opening een pion geofferd voor druk op de zwarte stelling. Op een gegeven moment kon wit de druk niet verder opvoeren en kon Ivo zich bevrijden. Bovendien had hij nog steeds een pion meer. Hierna waren de rollen omgedraaid en was het Ivo die zijn tegenstander onder druk zette. Dit leverde zoals gezegd stukwinst op en niet veel later winst in de partij toen zijn tegenstander door de vlag ging in een verloren stelling. Daarmee was het weliswaar 3½-3½ maar zag de stelling van Gerben er onhoudbaar uit. Hij probeerde het nog wel te keepen maar uiteindelijk bleek verder verweer kansloos.
Gedetailleerde uitslag UVS-1 – ASV-3: R. van de Plassche – A.P. Taal ½-½; K. van der Veer – C.J.P. Sep ½-½; J. Spoorenberg – J. Knuiman 0-1; M. van Rooij – I. van der Gouw 0-1; R. Bisschops – G. Hendriks 1-0; K.S. Cheung – H. Rigter 1-0; R. ten Bos – J. Boonstra 1-0; C. Verstegen – S. Huizinga ½-½.
Eindstand 4½-3½.
ASV wint na moeizaam gevecht:
Ons bekerteam heeft het in de streekderby tegen het Zevenaarse BAT zeker niet gemakkelijk
gehad. Sterker nog, lang was het voorspellen van de uitslag zeer onzeker. Zo
halverwege de avond stond Remco duidelijk beter, voor de positie van Laurens
werd gevreesd, Sander Berkhout had aanvalskansen tegen Guust Homs terwijl Otto
nog een zware strijd uitvocht tegen Michel van Leeuwen. Het bleef tot het eind
superspannend. Pas in de slotfase zorgde Laurens Storms voor het beslissende
winstpunt. Remco de Leeuw zette ASV op voorsprong. Remco kwam goed uit de
opening en wist de vijandelijke dame die op avontuur was gegaan met een
onverwachte zet terug te dringen. Zwart verloor hierdoor verschillende tempo’s
en offerde daarop een stuk voor vage tegenkansen maar omdat zijn stukken verre
van ontwikkeld waren bleek dit kansloos. Remco ruilde eenvoudig materiaal en
won vervolgens makkelijk. Otto Wilgenhof daarentegen had voordeel na de opening
en was over zijn positie in het eindspel ook niet ontevreden maar gaandeweg
werd de stelling met een pion minder toch steeds moeilijker en uiteindelijk
onhoudbaar. De Zevenaarder had het eindspel optimaal gespeeld anders zou Otto
zeker remisekansen hebben gehad. Bij Sander Berkhout werd het een leuke
aanvalspartij en hij verkreeg de betere kansen. Hij wist echter niet door de
verdediging van Guust te komen. Via zetherhaling eindigde deze partij in
remise. “Waarschijnlijk heeft er wel iets meer ingezeten maar ik heb het in de
partij niet gevonden” aldus Sander na afloop. Alle aandacht ging bij deze 1½-1½
stand naar de partij van Laurens Storms tegen Arnd Los. Onze ASV-er was slecht
uit de opening gekomen en zat door een vijandelijke pionnenopmars met een
opgesloten loper op c8. Laurens knokte echter terug en wist na een
kwaliteitsoffer twee gevaarlijke vrijpionnen te verkrijgen. Toen hij er bovendien
in slaagde om de ingesloten loper te bevrijden begon men van ASV-zijde weer te
geloven in een goede afloop. Ademloos volgde men de tijdnoodfase. Nadat zijn
opponent één van beide vrijpionnen dacht buit te maken sloeg Laurens met
pionpromotie simpel toe om daarmee definitief materiaalvoordeel te boeken. Een
moeizame winst was behaald. Men kan zich nu opmaken voor het treffen tegen
meesterklasser Schaakstad Apeldoorn, dat ook weer in De Opbouw zal
plaatsvinden.
Gedetailleerde uitslag ASV – BAT Zevenaar: S. Berkhout - G. Homs ½-½; O. Wilgenhof - M. van Leeuwen 0-1; R. de Leeuw - T. Verfurth 1-0; L.B.O. Storms - A.J. Los 1-0. Eindstand 2½-1½.
Rapidtoernooien: Op 11 november jl. werd er zowel in Doetinchem als in Ede een rapidtoernooi gehouden. In het toernooi in Doetinchem leverde Otto Wilgenhof een huzarenstukje door alle zeven partijen te winnen. Hij bleef hiermee de sterke jeugdspeler Sipke Ernst en Doetinchemmer Cees Nederkoorn maar liefst 2 volle punten voor. Vooraf was Ernst met zijn Elo van 2401 de grote favoriet. Gezien de hoofdprijs van fl. 400,-- vond hij de reis naar Doetinchem kennelijk de moeite waard en was daarom ’s-morgens al om 6.40 uur vanuit het Friese Damwoude vertrokken om rond 10.10 uur in de speelzaal aan te komen. De kans dat hij zou winnen zou aanzienlijk zijn, zo had de organisatie hem verteld, aldus de Arnhemse Courant. Dat viel dus even tegen want in de vierde ronde ging het tegen Otto Wilgenhof (ook al winnaar in 1998) helemaal mis doordat hij een kwaliteit wegblunderde en kansloos verloor. “Deze vierde ronde zag ik niets en achteraf was dat de belangrijkste van het toernooi”, aldus Ernst. Een ronde later verloor Ernst ook nog van Nederkoorn. Wilgenhof daarentegen was in topvorm en liet geen spaan heel van zijn concurrentie en won het toernooi dus met overmacht. Voor Ernst restte een lange terugreis waarbij hij tijd genoeg had om zijn ‘zonden’ te overdenken. Pas rond 21.00 uur arriveerde hij weer in Friesland. Met zijn gedeelde 2e plaats, goed voor honderd gulden haalde hij er in ieder geval de treinreis nog uit. Otto kon daar niet van wakker liggen. Hij had weer eens toegeslagen.
In Ede troffen we meer bekenden aan zo las ik op de site van ESV. In de hoofdklasse eindigde Anthony Migchels met 4½ uit 7 op een knappe gedeelde 4e plaats. De start van 1 uit 3 ’s-ochtends viel tegen, maar na de middag maakte hij dit met 3½ uit 4 ruimschoots goed. Michel Teunissen werd met 5 uit 7 ongedeeld 2e in de eerste klasse. Horst Eder kwam in deze groep tot 2½ uit 7. In de tweede klasse werd Theo Koeweiden gedeeld 12e met 4 uit 7 na drie nullen op rij in de eerste 3 ronden.