"En Passant"

Terug index En Passant


         

 

38e jaargang no. 37  donderdag 25 november 1999

 

 

Uitslagen interne competitie

11e ronde (18 november 1999):

Homs               - Storms                       1-0

de Leeuw         - E. Wille                       1-0

E. Belle             - Schleipfenbauer         ½-½

van der Wel      - R. Wille                       1-0

Jurrius              - van Willigen                ½-½

Hendriks          - Boonstra                    1-0

Teunissen        - Hoedemaeckers        1-0

 

N.Schoenmakers  - Dijkstra           ½-½

Kuiphof                  - van Belle         1-0

Ayyoubi                  - Blees               ½-½

Vermeer                 - Hajee              0-1

Dolati                      - Zandbergen    0-1

Brouwer                 - Sigmond          ½-½

Eder                       - Dijkers            0-1

de Groot                - Zunnebeld       1-0

Uithof                     - van Leeuwen  0-1

 

Verbost            - Ariëns                   0-1

Koeweiden       - M. van Dijk           1-0

Legierse           - v.d. Meulen           0-1

Krebs               - Stibbe                   1-0

van Vlerken      - de Jong                1-0

Kelderman        - van den Heuij       1-0

ASV-Bekercompetitie:

Knuiman           - Otten                    1-0

de Munnik        - Hartogh Heijs       1-0

                                                                                    

VANAVOND GEEN INTERNE COMPETITIE MAAR.... DE 2E RAPIDAVOND VAN DIT SEIZOEN!!

 

Externe competitie: In deze E.P. een vervolg op de teamverslagen. Belangrijk nieuws was er afgelopen week nog te melden over ASV-2. Dit team kwam onverwacht nog aan de volle winst tegen HSC Helmond. De tegenstander van Richard van der Wel aan bord 8 was namelijk nog niet speelgerechtigd omdat hij nog geen maand lid was. De partij is daarom voor HSC verloren verklaard. Omdat deze partij in remise eindigde werd de eindstand daardoor niet 4-4 maar werd het een 4½-3½ zege hetgeen dus ook een extra matchpunt opleverde. Temaleider Erik Wille kreeg dus uiteindelijk toch nog zijn zin met zijn "rondje 4½".

 

Verdiend gelijkspel ASV-3: Het derde heeft inmiddels al 3 matchpunten bij elkaar gesprokkeld (ter vergelij­king: vorig seizoen na 3 duels nog 0 punten). Ook tegen ZSG speelde ASV-3 een degelijke wedstrijd met een 4-4 gelijkspel als terechte beloning. Het derde werd eerst op achterstand gezet doordat de partij van Jacques Boonstra verloren ging. In een Franse doorschuifvariant offerde zijn tegenstander de pion op d4 in ruil voor aanvalskansen. Na een onnauwkeurige verdedigingszet van Jacques kwam er geen gelijk eindspel op het bord maar won wit via een imposant torenoffer op d5. De tegenstander van Gerben kwam 40 minuten te laat. De opening werd dan ook in sneltreinvaart afgewikkeld. Op het bord kwam een soort Siciliaan. Zwart behandelde dit zeer passief en Gerben's e5 zette de zwarte stelling onder zware druk. Maar na een misser kon zijn opponent zich bevrijden. Wat overbleef was een stelling waarin Gerben iets beter stond maar helaas niet goed genoeg. Hans Rigter bracht ASV-3 weer op gelijke hoogte. In een afruilvariant van het Spaans, waarin hij lang rocheerde kreeg hij na een afruil een sterke loper op c3. In het eindspel besliste deze loper de partij door een penning op c5 (zwart paard op e7 en toren op f8). Dit is met een kwaliteitsoffer te voorkomen maar zwart verkoos een snel mat: hij liet een winnend dameoffer van Hans toe. Hierop volgden remises van  Jurrius en Taal. Theo kreeg na een geweigerd Morragambiet licht voordeel. Na stukkenruil stond Theo nog steeds iets actiever. Eerst sloeg hij een remise-aanbod nog af maar later bood Theo zelf remise aan. Hij had nog steeds licht voordeel maar voor winst moesten er teveel risico's worden genomen. Anne Paul kwam tegen invaller Zwaneveld met zwart dit keer eens niet in een Siciliaan maar kreeg een symmetrische stelling op het bord. Na een heel gevecht kwam hij door ruimtegebrek wat minder te staan en ging zijn tegenstander remise door zetherhaling uit de weg. Deze had duidelijk voordeel maar liet zich verleiden tot torenruil. In het resterende eindspel werd toch tot remise besloten. Mede gezien onze kansen op dat moment op 4-4 geen onjuiste keuze. Siert Huizinga speelde een sterke partij. Een Franse ruilvariant ging over in het Slavisch. Siert gaf een pion voor actief stukkenspel, zwart kon niet rocheren en kwam steeds gedrukter te staan. Door overbelasting van zijn stukken verloor zijn tegenstander materiaal waarbij deze in een totaal verloren stelling opgaf. Deze 3½-2½ voorsprong kon niet lang worden vastgehouden. Ivo van der Gouw ging door zijn vlag. Na zo'n 18 zetten had hij een gezonde stelling maar op dat moment had hij al weinig tijd op de klok. Dit werd hem uiteindelijk fataal. Intussen had Ruud Wille al een keer remise aangeboden maar dit mocht niet worden aangenomen. Na de opening had Ruud met zwart licht voordeel. Wit kon niet tot d4 komen en moest zijn stukken omspelen. In het middenspel speelde Ruud iets te overmoedig en niet goed getaxeerd c5-c4. Hij kreeg weliswaar een vrijpion maar zijn tegenstander zeer sterke pionnen in het centrum. De tijdnoodfase brak aan. Nadat het eerste remise-aanbod was afgeslagen bood nu zijn tegenstander remise aan. Aannemen of niet aannemen? Een moeilijke beslissing. De Zwollenaar moest nog 6 zetten doen en had minder dan een minuut. Doorspelen en op tijd winnen? Met het risico dat de 40 zetten worden gehaald om dan in het eindspel te worden uitgetikt of kiezen voor de zekerheid van een matchpunt. Ruud koos voor het laatste. De stelling was er ook niet direct na om door te spelen. Eindstand 4-4: Een terechte uitslag.

Gedetailleerde uitslag ASV-3 - ZSG-1: I. v.d. Gouw - F. Tolman 0-1; H. Rigter - K. Schoenmaker 1-0; R. Wille - P. Grooten ½-½; S. Huizinga - A. de Boer 1-0; A.P. Taal - D. Zwaneveld ½-½; G. Hendriks - V. Broeder ½-½; J. Boonstra - P. v.d. Berg 0-1; T. Jurrius - J. Webbink ½-½. Eindstand 4-4.

 


Goed herstel ASV-4: De wedstrijd tegen Gova/Velp-2 begon voorspoedig. Barth Plomp overrompelde zijn tegenstander met een wending die hij al dertig jaar geleden een keer heeft opgedaan en sedert die tijd al een keer of vijf heeft kunnen toepassen (1-0). De overige partijen moesten toen eigenlijk nog beginnen. Rob van Belle is een prima invaller. Na een winstpartiij in Huissen werd ook nu een gedegen overwinning behaald. Na de opening kreeg hij een goed middenspel. Na dameruil stonden zijn stukken zeer actief. Met een verrassende zet won hij 2 pionnen om daarna met 2 vrijpionnen het karwei af te maken. Zijn tegenstander kwam er niet aan te pas (2-0). Hedser Dijkstra wist geen voordeel meer te behalen nadat hij in de opening een mogelijkheid had laten liggen en berustte in gelijke stelling in remise (2½-½). Coen Mekers had al snel na de opening ruimtevoordeel. Toen zijn tegenstander geen goede zetten meer had kon Coen eerst een pion winnen en later nog een tweede. Dit was voldoende voor de winst (3½-½). Cees Verkooijen stond na de opening op zijn zachtst gezegd niet geweldig, verloor zijn dame tegen een stuk maar had wat vage aanvalskansen. Zijn opponent werd zenuwachtiger en zenuwachtiger en gaf uiteindelijk in een onduidelijke maar misschien nog steeds voor hem gewonnen stelling remise (4-1). Paul Schoenmakers stond aanvankelijk iets minder. Met een overbodige verzwakking bood hij zijn tegenstander de mogelijkheid voor een sterke aanval. Paul wist nog te ontsnappen naar een dame-eindspel met een paar pionnen minder, maar wist geen weg te bereiken die naar remise (eeuwig schaak) voerde (4-2). Hans Hoedemaeckers leek optisch beter uit de opening te zijn gekomen. In het middenspel verdampte zijn voordeel en in het eindspel moest hij zelfs oppassen. Dat deed hij echter niet, zodat zijn tegenstander straal gewonnen kwam te staan. Deze maakte echter de laatste fout en zo werd het alsnog remise (4½-2½). Van Willigen had veel ruimtevoordeel en offerde in het middenspel een stuk voor drie pionnen en verkreeg een geweldige stelling. Zijn tegenstander wist in tijdnood niet de goede zetten te vinden en gaf pardoes twee stukken weg. Jan Willem kon het nu rustig uitmaken (5½-2½). Na het debâcle in Huissen zat het ons eens een keertje mee.                                                                                                                                                                         

Met dank aan Barth Plomp.

 

Gedetailleerde uitslag ASV-4 - GOVA-Velp-2: P. Schoenmakers - G.J. van Vliet 0-1; C. Mekers - H. van Capelleveen 1-0; C. Verkooijen - M. de Vries ½-½; J.W. van Willigen - E. de Winter 1-0; B. Plomp - A. Compagnie 1-0; H. Hoedemaeckers - M v.d. Linden ½-½; R. van Belle - J. Monincx 1-0; H. Dijkstra - P. Roest ½-½. Eindstand 5½-2½.

 

Ambities ASV-5 kunnen voorlopig in het vriesvak! Voor de 2e ronde van de OSBO-competitie trad ASV-5 aan tegen Schaakstad Apeldoorn-5. Dit team had de vorige ronde nog verloren van hun zesde team. Kortom, op papier een te klaren klus. Dick Hajee, bridgeperikelen, en Piet Blees ontbraken op deze dinsdag de 9e november, maar met de vervan­gers Ayyoubi en Rood gaf dit op voorhand geen extra kopzor­gen. Ayyoubi, met wit op bord vijf geposteerd, vloog zijn tegen­stander vanuit de opening met een loperoffer op f7 naar de keel. Deze verdedigde zich echter zeer secuur en kreeg al­lengs een overwicht. Zijn Annand-speeltempo ten spijt, moest Ayyoubi met nog 1 uur en 20 minuten op de klok de vlag strij­ken. Zijn voorbeeld werd helaas gevolgd door Ignace, die met zwart vanuit een Russische opening gedegen kwam te staan. Te lang wachten met het slaan van een inmiddels vergiftigde pion leidde tot onnodig stukverlies. Hoewel Rood nog tegenkan­sen wist te creëeren moest ook hij in een nederlaag berusten. Frits werd vanuit een Scandinavische opening in de verdediging gedrukt. Een verdediging die Frits met vaste hand voerde. Wiggerts speelde op stukkenruil, waarna een eindspel resteer­de, dat beter voor hem stond. Na de winst van een pion kon hij de partij rustig uitschuiven en een vol punt laten aantekenen. "Turbo Tijs" is tot nu toe een beetje "Tamme Tijs". Hoewel hij een pionnetje voor wist te komen, had zijn tegenstrever hier voldoende compensatie voor. Allengs werd het pionnetje weer ingeleverd, waarna Tijs naar eigen zeggen "wijselijk" (in de ogen van zijn teamleider gewoon "laf") remise aanbood hetgeen werd geaccepteerd. (fl. 25,-- boete hier­voor!). Rob van Belle was zo van slag door zijn nederlaag, dat hij niets op papier kreeg over zijn verrichtingen. Onnodig was zijn neder­laag in mijn ogen wel (derhalve: ook hij: fl. 25,-- boete). Na een jaar absentie in het vijfde lijkt Jan Vermeer herboren. Na zijn overwinning in de 1e ronde drukte hij deze keer zijn tegenstander met geduldig spel langzaam maar zeker van het bord af. In een voor Jan gewonnen stelling ging de Apeldoorner door de vlag (de winstpremie voor Jan derhalve: euro 25.000). Nico Schoenmakers voerde de Grünfeld-Indische verdediging, waarbij hij niet onder de druk van zijn tegenstander wist uit te komen. Deze ging er eens rustig voor zitten, won een pionne­tje, hield de druk vast, won op zijn gemak nog een pionne­tje, waarna Nico zijn hoofd op de slachtbank kon leggen (fl. 1.000,- boete). Henk Kuiphof tenslotte wist vanuit een soort geweigerd ko­ningsgambiet een betere stelling te bereiken en leek op de onderste rij eenvoudig een stuk te gaan winnen. Met een listi­ge tegenopzet werd dit echter voorkomen. Het na stukkenruil resterende eindspel werd door de Apeldoor­ner net iets handiger behandeld, waardoor Henk onnodig verlies leed (derhalve ook hij: fl. 25,-- boete). Einduitslag: Schaakstad Apeldoorn 5 - ASV 5: 5,5 - 2,5. Schande.                                                                                                            Nico Schoenmakers

De individuele uitslagen: H. Bouwer - J. Vermeer 0-1, A. Weenink - N. Schoenmakers 1-0, S. Norberhuis - R. van Belle 1-0, B. Wanschers - T. van Dijk ½-½, R. Verkruisen - S. Ayyoubi 1-0, H. Pruysens - H. Kuiphof 1-0, O. van Overbeek - F. Wiggerts 0-1, R. Meuleman - I. Rood 1-0.

 

 

ASV-6 op de goede weg: 3‑3 Na de forse nederlaag in de 1e ronde (0‑6) trad het zesde aan tegen Wageningen-5. Een blik op de ranglijst leerde dat ook zij in ronde 1 een nederlaag te slikken kregen (2‑4) en alleen op bordpunten boven ons stonden. Wageningen moest te pakken zijn, was de stemming bij ons. Het werd een spannende strijd die uiteindelijk in een gelijkspel eindigde. Het begin van ons was sterk, want André de Groot leverde een uitste­kende prestatie door zijn veel sterker geachte tegenstander (Elo 1662) in korte tijd van het bord te slaan. André was extra gemotiveerd door zijn nul in de 1e ronde en wilde nu vlammen. "Het begon", aldus André, "als normaal met zo'n opening waarvan ik de naam niet weet (maar dat geldt voor alle openingen). De tegenstander deed een paar mindere zetten waardoor ik een tempo won. Dat komt mij altijd erg goed uit. Zijn loperoffer leek goed maar nadat hij het stuk inclusief een extra pion van mij had geslagen zat hij met een ondekbaar mat, dat ik deze keer ook zag, zelfs al vóór hij de loper offerde".  Daarna speelde Bert Sigmond remise tegen ook hier een op papier duidelijk sterkere tegenstander (1633). Na een Pirc opening kwam de tegenstander sterk op de a‑lijn opzetten maar Bert wist de dreigingen goed te pareren. Toch kwam hij na dameruil erg passief te staan. Toen deze problemen overwonnen waren zat er misschien wat meer in het vat maar deed hij een positioneel slechte zet hetgeen een pion kostte en uitmondde in een toreneindspel met 4 tegen 3 pionnen. "Gelukkig werd ik op tijd wakker", aldus Bert, "en sleepte ik een remise uit het vuur, mede door groot tijdsvoordeel. Met 2 minuten op de klok deed de tegenstander wijselijk een remiseaanbod dat ik aannam". Aan bord 6 zat Theo Koeweiden aan een remiseach­tig eindspel te zwoegen waar wederzijdse vrijpionnen de hoofdrol speelden. De vijandelijke vrijpion ging in looppas op de promotie af, maar Theo stuurde zijn koning er tevergeefs op af in plaats van zijn eigen vrijpion in gang te zetten, die de promotielijn ook op tijd had kunnen halen. Siebold Otten had een taaie tegenstander in een gesloten Siciliaan. Hij wist hem 2 dubbelpionnen te bezorgen, maar deze verdwenen later weer als sneeuw voor de zon. In een wat in elkaar geschoven stelling werd het remiseaanbod van de tegenstander aangenomen. Herman de Munnik keek voortdurend tegen een mindere stelling aan, alhoewel hij een stuk tegen 2 pionnen meer had. Maar de aktievere stelling van de tegenstandster gaf hem steeds meer hoofdbre­kens en na een plotselinge wending was mat in twee niet meer te pareren. De stand was 2-3 in ons nadeel. Onmiddellijk volgde aan het laatste bord waar nog gespeeld werd een remiseaanbod van de tegenstandster van Ignace Rood. Ignace was met zwart net de overhand aan het krijgen na een lang strategisch gevecht en kon natuurlijk dit aanbod niet accepteren. Hij riep nog quasi‑luid "NOOIT!" en speelde door. Na een of andere duistere Russische verdediging en een langdurig middenspel, waarin de tegenstandster er alles aan deed om het loperpaar te behouden en zo steeds inaktiever kwam te staan, stond er nu een afgrijselijk sterk en wild paard te briesen midden in de vijandelijke stelling. Stukverlies was nu onvermijdelijk voor wit en in een laatste poging werd een van de lopers dan maar ingeruild voor een pion en een schaakje. Daarna was het snel uit. In de tijdnoodfase werd een paardvorkje tussen koning en dame overzien. Eindstand: 3‑3. Overigens hebben de omstanders iets vrij zeldzaams mogen meemaken: Ignace in tijdnood die nu eens NIET een goed staand eindspel wegsmeet of nu eens NIET door de vlag ging. Het liep warempel goed af!!                                          Ignace Rood

 

Rood                            1

Otten                            ½

de Munnik                  0

Sigmond                     ½

de Groot                      1

Koeweiden                0