38e jaargang no. 37 donderdag 25 november 1999
Uitslagen interne
competitie 11e ronde (18
november 1999): Homs -
Storms 1-0 de Leeuw -
E. Wille 1-0 E. Belle -
Schleipfenbauer ½-½ van der Wel - R. Wille 1-0 Jurrius -
van Willigen ½-½ Hendriks -
Boonstra 1-0 Teunissen -
Hoedemaeckers 1-0 N.Schoenmakers - Dijkstra ½-½ Kuiphof
- van Belle 1-0 Ayyoubi -
Blees ½-½ Vermeer -
Hajee 0-1 Dolati -
Zandbergen 0-1 Brouwer -
Sigmond ½-½ Eder -
Dijkers 0-1 de Groot -
Zunnebeld 1-0 Uithof -
van Leeuwen 0-1 Verbost -
Ariëns 0-1 Koeweiden - M. van
Dijk 1-0 Legierse -
v.d. Meulen 0-1 Krebs -
Stibbe 1-0 van Vlerken - de Jong 1-0 Kelderman -
van den Heuij 1-0 ASV-Bekercompetitie: Knuiman -
Otten 1-0 de Munnik -
Hartogh Heijs 1-0 |
VANAVOND GEEN INTERNE
COMPETITIE MAAR.... DE 2E RAPIDAVOND VAN DIT SEIZOEN!!
Externe competitie: In deze E.P. een vervolg
op de teamverslagen. Belangrijk nieuws was er afgelopen week nog te melden over
ASV-2. Dit team kwam onverwacht nog aan de volle winst tegen HSC Helmond. De
tegenstander van Richard van der Wel aan bord 8 was namelijk nog niet
speelgerechtigd omdat hij nog geen maand lid was. De partij is daarom voor HSC
verloren verklaard. Omdat deze partij in remise eindigde werd de eindstand
daardoor niet 4-4 maar werd het een 4½-3½ zege hetgeen dus ook een extra
matchpunt opleverde. Temaleider Erik Wille kreeg dus uiteindelijk toch nog zijn
zin met zijn "rondje 4½".
Verdiend gelijkspel ASV-3: Het derde heeft inmiddels
al 3 matchpunten bij elkaar gesprokkeld (ter vergelijking: vorig seizoen na 3
duels nog 0 punten). Ook tegen ZSG speelde ASV-3 een degelijke wedstrijd met
een 4-4 gelijkspel als terechte beloning. Het derde werd eerst op achterstand
gezet doordat de partij van Jacques Boonstra verloren ging. In een Franse
doorschuifvariant offerde zijn tegenstander de pion op d4 in ruil voor
aanvalskansen. Na een onnauwkeurige verdedigingszet van Jacques kwam er geen
gelijk eindspel op het bord maar won wit via een imposant torenoffer op d5. De
tegenstander van Gerben kwam 40 minuten te laat. De opening werd dan ook in
sneltreinvaart afgewikkeld. Op het bord kwam een soort Siciliaan. Zwart
behandelde dit zeer passief en Gerben's e5 zette de zwarte stelling onder zware
druk. Maar na een misser kon zijn opponent zich bevrijden. Wat overbleef was
een stelling waarin Gerben iets beter stond maar helaas niet goed genoeg. Hans
Rigter bracht ASV-3 weer op gelijke hoogte. In een afruilvariant van het
Spaans, waarin hij lang rocheerde kreeg hij na een afruil een sterke loper op
c3. In het eindspel besliste deze loper de partij door een penning op c5 (zwart
paard op e7 en toren op f8). Dit is met een kwaliteitsoffer te voorkomen maar
zwart verkoos een snel mat: hij liet een winnend dameoffer van Hans toe. Hierop
volgden remises van Jurrius en
Taal. Theo kreeg na een geweigerd Morragambiet licht voordeel. Na stukkenruil
stond Theo nog steeds iets actiever. Eerst sloeg hij een remise-aanbod nog af
maar later bood Theo zelf remise aan. Hij had nog steeds licht voordeel maar
voor winst moesten er teveel risico's worden genomen. Anne Paul kwam tegen
invaller Zwaneveld met zwart dit keer eens niet in een Siciliaan maar kreeg een
symmetrische stelling op het bord. Na een heel gevecht kwam hij door
ruimtegebrek wat minder te staan en ging zijn tegenstander remise door
zetherhaling uit de weg. Deze had duidelijk voordeel maar liet zich verleiden
tot torenruil. In het resterende eindspel werd toch tot remise besloten. Mede
gezien onze kansen op dat moment op 4-4 geen onjuiste keuze. Siert Huizinga
speelde een sterke partij. Een Franse ruilvariant ging over in het Slavisch.
Siert gaf een pion voor actief stukkenspel, zwart kon niet rocheren en kwam
steeds gedrukter te staan. Door overbelasting van zijn stukken verloor zijn
tegenstander materiaal waarbij deze in een totaal verloren stelling opgaf. Deze
3½-2½ voorsprong kon niet lang worden vastgehouden. Ivo van der Gouw ging door
zijn vlag. Na zo'n 18 zetten had hij een gezonde stelling maar op dat moment
had hij al weinig tijd op de klok. Dit werd hem uiteindelijk fataal. Intussen
had Ruud Wille al een keer remise aangeboden maar dit mocht niet worden
aangenomen. Na de opening had Ruud met zwart licht voordeel. Wit kon niet tot
d4 komen en moest zijn stukken omspelen. In het middenspel speelde Ruud iets te
overmoedig en niet goed getaxeerd c5-c4. Hij kreeg weliswaar een vrijpion maar
zijn tegenstander zeer sterke pionnen in het centrum. De tijdnoodfase brak aan.
Nadat het eerste remise-aanbod was afgeslagen bood nu zijn tegenstander remise
aan. Aannemen of niet aannemen? Een moeilijke beslissing. De Zwollenaar moest
nog 6 zetten doen en had minder dan een minuut. Doorspelen en op tijd winnen?
Met het risico dat de 40 zetten worden gehaald om dan in het eindspel te worden
uitgetikt of kiezen voor de zekerheid van een matchpunt. Ruud koos voor het
laatste. De stelling was er ook niet direct na om door te spelen. Eindstand
4-4: Een terechte uitslag.
Gedetailleerde uitslag
ASV-3 - ZSG-1: I. v.d. Gouw - F. Tolman 0-1; H. Rigter - K. Schoenmaker 1-0; R.
Wille - P. Grooten ½-½; S. Huizinga - A. de Boer 1-0; A.P. Taal - D. Zwaneveld
½-½; G. Hendriks - V. Broeder ½-½; J. Boonstra - P. v.d. Berg 0-1; T. Jurrius -
J. Webbink ½-½. Eindstand 4-4.
Goed herstel ASV-4: De wedstrijd tegen
Gova/Velp-2 begon voorspoedig. Barth Plomp overrompelde zijn tegenstander met
een wending die hij al dertig jaar geleden een keer heeft opgedaan en sedert
die tijd al een keer of vijf heeft kunnen toepassen (1-0). De overige partijen
moesten toen eigenlijk nog beginnen. Rob van Belle is een prima invaller. Na
een winstpartiij in Huissen werd ook nu een gedegen overwinning behaald. Na de
opening kreeg hij een goed middenspel. Na dameruil stonden zijn stukken zeer
actief. Met een verrassende zet won hij 2 pionnen om daarna met 2 vrijpionnen
het karwei af te maken. Zijn tegenstander kwam er niet aan te pas (2-0). Hedser
Dijkstra wist geen voordeel meer te behalen nadat hij in de opening een
mogelijkheid had laten liggen en berustte in gelijke stelling in remise (2½-½).
Coen Mekers had al snel na de opening ruimtevoordeel. Toen zijn tegenstander
geen goede zetten meer had kon Coen eerst een pion winnen en later nog een
tweede. Dit was voldoende voor de winst (3½-½). Cees Verkooijen stond na de
opening op zijn zachtst gezegd niet geweldig, verloor zijn dame tegen een stuk
maar had wat vage aanvalskansen. Zijn opponent werd zenuwachtiger en
zenuwachtiger en gaf uiteindelijk in een onduidelijke maar misschien nog steeds
voor hem gewonnen stelling remise (4-1). Paul Schoenmakers stond aanvankelijk
iets minder. Met een overbodige verzwakking bood hij zijn tegenstander de
mogelijkheid voor een sterke aanval. Paul wist nog te ontsnappen naar een
dame-eindspel met een paar pionnen minder, maar wist geen weg te bereiken die
naar remise (eeuwig schaak) voerde (4-2). Hans Hoedemaeckers leek optisch beter
uit de opening te zijn gekomen. In het middenspel verdampte zijn voordeel en in
het eindspel moest hij zelfs oppassen. Dat deed hij echter niet, zodat zijn
tegenstander straal gewonnen kwam te staan. Deze maakte echter de laatste fout
en zo werd het alsnog remise (4½-2½). Van Willigen had veel ruimtevoordeel en
offerde in het middenspel een stuk voor drie pionnen en verkreeg een geweldige
stelling. Zijn tegenstander wist in tijdnood niet de goede zetten te vinden en
gaf pardoes twee stukken weg. Jan Willem kon het nu rustig uitmaken (5½-2½). Na
het debâcle in Huissen zat het ons eens een keertje mee.
Met dank aan Barth Plomp.
Gedetailleerde uitslag
ASV-4 - GOVA-Velp-2: P. Schoenmakers - G.J. van Vliet 0-1; C. Mekers - H. van
Capelleveen 1-0; C. Verkooijen - M. de Vries ½-½; J.W. van Willigen - E. de
Winter 1-0; B. Plomp - A. Compagnie 1-0; H. Hoedemaeckers - M v.d. Linden ½-½;
R. van Belle - J. Monincx 1-0; H. Dijkstra - P. Roest ½-½. Eindstand 5½-2½.
Ambities ASV-5 kunnen
voorlopig in het vriesvak! Voor de 2e ronde van de OSBO-competitie trad ASV-5 aan
tegen Schaakstad Apeldoorn-5. Dit team had de vorige ronde nog verloren van hun
zesde team. Kortom, op papier een te klaren klus. Dick Hajee, bridgeperikelen,
en Piet Blees ontbraken op deze dinsdag de 9e november, maar met de vervangers
Ayyoubi en Rood gaf dit op voorhand geen extra kopzorgen. Ayyoubi, met wit op
bord vijf geposteerd, vloog zijn tegenstander vanuit de opening met een
loperoffer op f7 naar de keel. Deze verdedigde zich echter zeer secuur en kreeg
allengs een overwicht. Zijn Annand-speeltempo ten spijt, moest Ayyoubi met nog
1 uur en 20 minuten op de klok de vlag strijken. Zijn voorbeeld werd helaas
gevolgd door Ignace, die met zwart vanuit een Russische opening gedegen kwam te
staan. Te lang wachten met het slaan van een inmiddels vergiftigde pion leidde
tot onnodig stukverlies. Hoewel Rood nog tegenkansen wist te creëeren moest
ook hij in een nederlaag berusten. Frits werd vanuit een Scandinavische opening
in de verdediging gedrukt. Een verdediging die Frits met vaste hand voerde.
Wiggerts speelde op stukkenruil, waarna een eindspel resteerde, dat beter voor
hem stond. Na de winst van een pion kon hij de partij rustig uitschuiven en een
vol punt laten aantekenen. "Turbo Tijs" is tot nu toe een beetje
"Tamme Tijs". Hoewel hij een pionnetje voor wist te komen, had zijn
tegenstrever hier voldoende compensatie voor. Allengs werd het pionnetje weer
ingeleverd, waarna Tijs naar eigen zeggen "wijselijk" (in de ogen van
zijn teamleider gewoon "laf") remise aanbood hetgeen werd
geaccepteerd. (fl. 25,-- boete hiervoor!). Rob van Belle was zo van slag door
zijn nederlaag, dat hij niets op papier kreeg over zijn verrichtingen. Onnodig
was zijn nederlaag in mijn ogen wel (derhalve: ook hij: fl. 25,-- boete). Na
een jaar absentie in het vijfde lijkt Jan Vermeer herboren. Na zijn overwinning
in de 1e ronde drukte hij deze keer zijn tegenstander met geduldig spel
langzaam maar zeker van het bord af. In een voor Jan gewonnen stelling ging de
Apeldoorner door de vlag (de winstpremie voor Jan derhalve: euro 25.000). Nico
Schoenmakers voerde de Grünfeld-Indische verdediging, waarbij hij niet onder de
druk van zijn tegenstander wist uit te komen. Deze ging er eens rustig voor
zitten, won een pionnetje, hield de druk vast, won op zijn gemak nog een
pionnetje, waarna Nico zijn hoofd op de slachtbank kon leggen (fl. 1.000,-
boete). Henk Kuiphof tenslotte wist vanuit een soort geweigerd koningsgambiet
een betere stelling te bereiken en leek op de onderste rij eenvoudig een stuk
te gaan winnen. Met een listige tegenopzet werd dit echter voorkomen. Het na
stukkenruil resterende eindspel werd door de Apeldoorner net iets handiger
behandeld, waardoor Henk onnodig verlies leed (derhalve ook hij: fl. 25,-- boete).
Einduitslag: Schaakstad Apeldoorn 5 - ASV 5: 5,5 - 2,5. Schande. Nico
Schoenmakers
De individuele uitslagen:
H. Bouwer - J. Vermeer 0-1, A. Weenink - N. Schoenmakers 1-0, S. Norberhuis -
R. van Belle 1-0, B. Wanschers - T. van Dijk ½-½, R. Verkruisen - S. Ayyoubi
1-0, H. Pruysens - H. Kuiphof 1-0, O. van Overbeek - F. Wiggerts 0-1, R.
Meuleman - I. Rood 1-0.
ASV-6 op de goede weg: 3‑3 Na de forse nederlaag in de
1e ronde (0‑6) trad het zesde aan tegen Wageningen-5. Een blik op de ranglijst
leerde dat ook zij in ronde 1 een nederlaag te slikken kregen (2‑4) en alleen
op bordpunten boven ons stonden. Wageningen moest te pakken zijn, was de
stemming bij ons. Het werd een spannende strijd die uiteindelijk in een
gelijkspel eindigde. Het begin van ons was sterk, want André de Groot leverde
een uitstekende prestatie door zijn veel sterker geachte tegenstander (Elo
1662) in korte tijd van het bord te slaan. André was extra gemotiveerd door
zijn nul in de 1e ronde en wilde nu vlammen. "Het begon", aldus
André, "als normaal met zo'n opening waarvan ik de naam niet weet (maar
dat geldt voor alle openingen). De tegenstander deed een paar mindere zetten
waardoor ik een tempo won. Dat komt mij altijd erg goed uit. Zijn loperoffer
leek goed maar nadat hij het stuk inclusief een extra pion van mij had geslagen
zat hij met een ondekbaar mat, dat ik deze keer ook zag, zelfs al vóór hij de
loper offerde". Daarna
speelde Bert Sigmond remise tegen ook hier een op papier duidelijk sterkere
tegenstander (1633). Na een Pirc opening kwam de tegenstander sterk op de a‑lijn
opzetten maar Bert wist de dreigingen goed te pareren. Toch kwam hij na
dameruil erg passief te staan. Toen deze problemen overwonnen waren zat er
misschien wat meer in het vat maar deed hij een positioneel slechte zet hetgeen
een pion kostte en uitmondde in een toreneindspel met 4 tegen 3 pionnen.
"Gelukkig werd ik op tijd wakker", aldus Bert, "en sleepte ik
een remise uit het vuur, mede door groot tijdsvoordeel. Met 2 minuten op de
klok deed de tegenstander wijselijk een remiseaanbod dat ik aannam". Aan
bord 6 zat Theo Koeweiden aan een remiseachtig eindspel te zwoegen waar
wederzijdse vrijpionnen de hoofdrol speelden. De vijandelijke vrijpion ging in
looppas op de promotie af, maar Theo stuurde zijn koning er tevergeefs op af in
plaats van zijn eigen vrijpion in gang te zetten, die de promotielijn ook op
tijd had kunnen halen. Siebold Otten had een taaie tegenstander in een gesloten
Siciliaan. Hij wist hem 2 dubbelpionnen te bezorgen, maar deze verdwenen later
weer als sneeuw voor de zon. In een wat in elkaar geschoven stelling werd het
remiseaanbod van de tegenstander aangenomen. Herman de Munnik keek voortdurend
tegen een mindere stelling aan, alhoewel hij een stuk tegen 2 pionnen meer had.
Maar de aktievere stelling van de tegenstandster gaf hem steeds meer hoofdbrekens
en na een plotselinge wending was mat in twee niet meer te pareren. De stand
was 2-3 in ons nadeel. Onmiddellijk volgde aan het laatste bord waar nog
gespeeld werd een remiseaanbod van de tegenstandster van Ignace Rood. Ignace
was met zwart net de overhand aan het krijgen na een lang strategisch gevecht
en kon natuurlijk dit aanbod niet accepteren. Hij riep nog quasi‑luid
"NOOIT!" en speelde door. Na een of andere duistere Russische
verdediging en een langdurig middenspel, waarin de tegenstandster er alles aan
deed om het loperpaar te behouden en zo steeds inaktiever kwam te staan, stond
er nu een afgrijselijk sterk en wild paard te briesen midden in de vijandelijke
stelling. Stukverlies was nu onvermijdelijk voor wit en in een laatste poging
werd een van de lopers dan maar ingeruild voor een pion en een schaakje. Daarna
was het snel uit. In de tijdnoodfase werd een paardvorkje tussen koning en dame
overzien. Eindstand: 3‑3. Overigens hebben de omstanders iets vrij zeldzaams
mogen meemaken: Ignace in tijdnood die nu eens NIET een goed staand eindspel wegsmeet of nu eens NIET door de vlag ging. Het liep
warempel goed af!! Ignace
Rood
Rood 1
Otten ½
de Munnik 0
Sigmond ½
de Groot 1
Koeweiden 0