|
37e jaargang no. 17 donderdag 7 mei 1998
Externe competitie: In de laatste ronde van de KNSB-competitie is in de 1e klasse het doek gevallen voor ASV-1.
U heeft het wellicht inmiddels al in de plaatselijke kranten gelezen. Met de alleszeggende cijfers 2½-7½ werd
verloren van naaste degradatiekandidaat Utrecht-2. Een trieste afsluiting van een slecht seizoen. Volgend jaar
dus weer 2e klasse. De teleurstelling was dan ook groot. Positief nieuws was er in deze slotronde gelukkig ook,
want het eerste krijgt in deze klasse gezelschap van ASV-2. Dit team sloot een geweldig seizoen af door de
wedstrijd tegen het Zwolse ZSG-1 na zware strijd met 4½-3½ winnend af te sluiten. Onze gelukwensen aan de
spelers van dit succesvolle team. Op zich is dit een historisch feit want nimmer in de ASV-geschiedenis was ASV
met 2 teams in de 2e klasse KNSB vertegenwoordigd. ASV-3 redde zich op eigen kracht door Doetinchem met 5-3 te verslaan en handhaafde zich hiermee in de Promotieklasse van de OSBO. Een bijzonder aspect aan deze
slotronde was het feit dat het ter gelegenheid van het 125-jarig jubileum van de KNSB gezamenlijk werd afgewerkt
en wel in het Nijmeegse ijspaleis Triavium. Met dit grootschalige gebeuren (zo'n 1300 schakers uit het hele land,
deels geplaatst op de ijshockeybaan en voorts op de schaats-/skeelerbaan op de ring erboven) werd ook het 150-jarig bestaan van SMB opgeluisterd. Voor het eerst sinds 25 jaar (na het 100-jarig bestaan van de KNSB dat
gevierd werd in de Rijnhal in Arnhem in 1973. Een aantal ASV-ers onder u zal zich dit nog zeker herinneren)
waren alle landelijke teams weer eens bij elkaar, aangevuld met de promotieklasse van de OSBO. Zo'n massaal
evenement heeft toch wel iets aparts. Zoveel schakers bij elkaar en bovendien kun je rechtstreeks volgen wat de
concurrentie doet. Het lijkt dan ook zonder meer voor herhaling vatbaar. Dan nu de verslagen van deze laatste
wedstrijden in de externe competitie van dit seizoen.
ASV-1 gedegradeerd. Wie dit aan het begin van het seizoen gezegd zou hebben was waarschijnlijk voor gek versleten want het eerste draaide immers de laatste jaren steeds in de subtop mee en waarom zou dit nu ineens anders zijn. Dit jaar konden de ambities niet worden waargemaakt. Het lukte eenvoudigweg niet en ook in deze laatste wedstrijd tegen Utrecht-2 kon men zich niet meer oppeppen om bij winst nog in de veilige haven te komen. Nee, ons vlaggeschip verloor vrij kansloos met 2½-7½. Al na de eerste speeltijd was het bekeken. Het stond toen ½-5½. Remco de Leeuw verloor als eerste. "Ouwe rot" Verholt was hem de baas. Deze toverde nogal snel zijn zetten uit de mouw. Remco kon geen concreet plan bedenken en kwam in tijdnood. In deze fase ging het fout. Wouter van Rijn kwam minder uit de opening. Nadat hij was ingegaan op een riskante pionwinst kreeg hij een aanval over zich heen waarbij zijn koning in het centrum bleef staan. In de aanval ging hij ten onder. Joost Marcus wist op de damevleugel 2 vrijpionnen te creëeren en moet ergens de winst hebben gemist. In een ingewikkelde stelling werden de vrijpionnen verspeeld en belandde hij in een remise-eindspel. In een onduidelijke stelling waarbij Eelco de Vries een vrijpion had op d3, die werd ondersteund door zijn dame kreeg zijn tegenstander aanval op Eelco's koningsvleugel. Eelco speelde het vervolgens net even te onzorgvuldig en bovendien kwam zijn dame buitenspel te staan. Na een fout verloor hij de strijd op de koningsstelling en daarmee de partij. De partij van Otto Wilgenhof ging lange tijd gelijk op. Gelet op de posities op de overige borden moest hij op winst spelen en forceerde daarmee zijn stelling. Hij won een pion maar overzag dat hij daarbij zijn dame verloor. Marcel Wildschut verkreeg een klein voordeel en wikkelde in de tijdnoodfase af naar een eindspel. Dit speelde hij zo slecht dat hij zelfs nog verloor. Vincent wist vanuit de opening met sterk spel een goede stelling te bereiken. Hierbij werd een kwaliteit buitgemaakt. Zijn tegenstander kreeg compensatie waardoor Vincent zijn materiële voorsprong weer moest prijsgeven om de vijandelijke kansen te neutraliseren. In een eindspel met lopers van ongelijke kleur werd het remise. Sander Berkhout speelde een scherpe partij. Hij kreeg een enorme aanval te verwerken maar toonde karakter. Wel moest hij een pion geven. Na dameruil bleef hij deze pion achter en verloor vervolgens het eindspel vrij kansloos. Joost Schaeffner won als enige ASV-er zijn partij. Hij werd daarmee topscorer van het eerste met 5½ uit 8. Wel had hij hiervoor wat medewerking nodig van zijn tegenstander. Nadat Joost een goede stelling had laten glippen werd het een scherpe partij. In de beslissende fase verwisselde zijn tegenstander twee zetten en kon opgeven. Anders was het Joost geweest die aan het korste eind had getrokken. In een gelijkmatige partij kreeg Tim Remmel wat overwicht. Mogelijk heeft hij ergens kunnen winnnen maar dit werd ook na afloop in de analyse niet direct gevonden. Nu werd het remise. Vanuit de 2e klasse moet ASV zo snel mogelijk proberen terug te keren in de 1e klasse want qua sterkte hoort men hier zeker thuis. Het kwam er dit jaar alleen niet uit. Gedetailleerde uitslag ASV-1 - Utrecht-2: V. Deegens - W. van de Fliert ½-½; W. van Rijn - E. Oosterom 0-1;
T. Remmel - P. van der Hoeven ½-½; J. Marcus - A. Bouwmeester ½-½; O. Wilgenhof - J. Mellegers 0-1; R.
de Leeuw - G. Verholt 0-1; J. Schaeffner - M. Etmans 1-0; S. Berkhout - A. van Oosten 0-1; E. de Vries - H.
van der Spek 0-1; M. Wildschut - H. Marks 0-1. Eindstand 2½-7½.
ASV 2 had aan het Zwolse ZSG een moeilijke tegenstander. Dit team vocht voor de laatste kans om degradatie te voorkomen. Zonder Laurens Storms en Pieter Bohlmeijer, waarvoor Paul Schoenmakers en Jacques Boonstra hun opwachting in het tweede team maakten, kwam ASV pas vlak voor de eerste tijdcontrole op voorsprong via Erik Wille. Hij speelde een Engelse opening, waarbij hij zijn koningspionnen agressief naar voren speelde. Zijn tegenstander kreeg geen echte kansen en verblunderde in tijdnood een volle toren. Op dat moment zag het er bovendien goed uit in een aantal partijen en een ruime winst leek in het verschiet. Bovendien had een concurrent in de promotiestrijd, SISSA, inmiddels al verloren van Amersfoort, zodat één belager was uitgeschakeld. Het tweede wist vervolgens de voorsprong uit te bouwen naar 3-0. Fred Reulink speelde een zeer onorthodoxe opening. Hij offerde (naar eigen zeggen) een toren voor aanvalskansen. Deze kansen bleken zeer gevaarlijk te zijn en na 20 zetten had Fred een dame tegen twee stukken in een eindspel. Na de tijdcontrole gaf de tegenstander eindelijk op. Koert van Bemmel had na een Loperspel een min of meer gelijke stelling. Met solide positiespel creëerde hij een aantal lastige dreigingen waar zijn tegenstander geen antwoord op had en al voor de tijdcontrole stond Koert een kwaliteit voor. Hij wikkelde bekwaam af naar een gewonnen eindspel. Met deze stand leek winst nog een kwestie van tijd maar niets bleek minder waar. ZSG kwam nog sterk terug. Paul Schoenmakers speelde een gesloten damegambiet en leek lange tijd gelijk spel te hebben. Een aanval van zijn tegenstander werd hem tenslotte toch nog noodlottig. Na kwaliteitsverlies was het eindspel niet meer te houden. Siert Huizinga stond na een Siciliaanse opening een beetje gedrukt en moest oppassen dat hij niet onder de voet werd gelopen. Na een grote afruil hield Siert een fractioneel minder eindspel over dat zijn tegenstander zonder het echt te proberen remise gaf. Richard van der Wel probeerde zijn tegenstander vanuit de opening te overrompelen, maar dit lukte niet echt. Het leidde tot een moeilijk eindspel dat eerst straal verloren leek, vervolgens misschien toch nog goede remise kansen bood (P+2pi vs L+3pi op een vleugel) en tenslotte niet te redden bleek te zijn. Zo was het ineens 3½-2½ maar had invaller Jacques Boonstra inmiddels een winnende positie bereikt. Jacques wist na een Siciliaanse opening in een redelijk gesloten stelling een pion te winnen en deze voorsprong te consolideren. Langzaam werd het voordeel uitgebouwd en kon de tegenstander kiezen tussen een zwarte promotie of mat. Een door Jacques keurig gespeelde partij. Pieter koos voor de Aljechin verdediging en was naar zijn zeggen in de opening op bekend terrein. De stelling werd alras heel erg tricky voor beide spelers. Het "geluk" bleek de tegenstander meer toe te lachen dan Pieter ondanks heldhaftige tegenstand kon hij de partij niet redden. Niettemin werd Pieter topscorer in het tweede met een grandioze score aan het eerste bord van 7 uit 9. De eindstand kwam hiermee op 4½-3½. Voldoende om te promoveren naar de 2e klasse KNSB vanwege de 2 promotieplaatsen. Echter net niet genoeg om kampioen te worden. Dit werd Unitas dat met 5-3 won van Philidor Leeuwarden en daarmee een half bordpunt boven ASV-2 eindigde. Maar dat mocht niet deren. Promotie was bereikt, een prestatie om trots op te zijn. Met dank aan Barth Plomp. Gedetailleerde uitslag ASV-2 - ZSG-1: P. de Jager - F. Tolman 0-1; F. Reulink - D. Zwaneveld 1-0; E. Wille -
V. Broeder 1-0; K. van Bemmel - T. Adams 1-0; S. Huizinga - J.C. van der Ven ½-½; R. van der Wel - K.
Schoenmaker 0-1; J. Boonstra - W. Wubs 1-0; P. Schoenmakers - P. van den Berg 0-1. Eindstand 4½-3½.
ASV-3 stelde zich veilig door Doetinchem met met 5-3 terug te wijzen. Daarmee was het niet meer van belang wat de andere concurrenten, Pallas-1 en UVS-2, onderling deden. Niettemin werd er tijdens de wedstrijd tegen de Achterhoekers toch met een schuin oog gekeken naar de verrichtingen bij die andere wedstrijd. Maar toen ASV-3 op een 2½-½ voorsprong kwam en bovendien vooraf een 4-4 gelijkspel al genoeg zou zijn groeide het vertrouwen in een goede afloop. De eerste winstpartij kwam van "supersub" Cees Verkooijen. Onze ASV-er steekt dit jaar in een goede vorm en won ook in zijn 4e invalbeurt. "Een invaller is er toch niet om de gaten op te vullen maar om te scoren", aldus teamleider Anne Paul Taal. En dat deed Cees dan ook. Hij kreeg al snel aanvalskansen en verkreeg daardoor een prettige stelling al was het nog niet gewonnen. Een blunder van zijn tegenstander, waardoor deze dameverlies leidde, maakte een abrupt einde aan de partij (0-1). Vervolgens boekte Michael Mogendorff (ook hij was invaller, want Barth Plomp en Gerben Hendriks maakten in deze wedstrijd geen deel uit van het ASV-team) een remise. In een gesloten Siciliaan ontstonden er complicaties toen zijn tegenstander een pion won op a2. Michael was niet geheel tevreden over zijn spel maar kwam na de nodige verwikkelingen, waarbij het nodige werd geruild, in een eindspel met loper tegen paard terecht dat in remise eindigde (1½-½). Vervolgens won ook Ruud Wille zijn partij. Hij had vanaf het begin wat voordeel maar kon hier niet van profiteren. Toen zijn tegenstander in het middenspel te snel e6-e5 opspeelde om zich te bevrijden maakte Ruud dankbaar gebruik van het feit dat de onderste lijn niet werd bestreken omdat de loper op c8 nog niet was ontwikkeld. Dit leverde materiaalwinst op en even later de partij (2½-1½). De tegenstander van Hans Rigter pakte de partij nogal defensief aan. Hans kwam dan ook niet in de problemen. In de stelling waar hij, gelet op de stand in de wedstrijd, remise aanbood stond hij eerder beter. Maar er moest immers dit keer op resultaat gespeeld worden (3-1). Vrij plotseling kwam vervolgens de beslissing in de wedstrijd. Teamleider Anne Paul Taal kreeg de winst in het eindspel plots zo in de schoot geworpen. In een eindspel waarbij het ging om zetdwang blunderde tegenstander Theo Goossen als een beginneling. En dat van een speler van wie je dat eigenlijk niet zou verwachten. Anne Paul was in een Staunton 1 zet te vroeg op de aanval gaan spelen en kwam daardoor in het defensief. Er werd afgewikkeld naar een eindspel dat slechts lichte remisekansen bood. Op tempo leek hij te worden uitgeschoven maar een tempozet tussendoor bracht zijn tegenstander kennelijk zo in verwarring dat deze prompt de verkeerde voortzetting koos (4-1). Een sensationele ontknoping op dat moment. De spanning was er daarmee af. Het doel was bereikt: volgend jaar weer promotieklasse. Frank Schleipfenbauer ging daarna ten onder. In een Morra-gambiet kwam hij in een variant die naar zijn mening goed speelbaar was maar waarbij hij wel tot verdedigen werd gedwongen. Op de 18e zet dacht Frank dat hij een kansje kreeg maar zijn tegenstander vond juist de enige zet en dit maakte binnen enkele zetten een einde aan de partij (4-2). Erika Belle bracht beide winstpunten naar ASV. Halverwege kreeg zij remise aangeboden in een stelling waarin nog weinig was gebeurd. Ze had alleen beduidend minder bedenktijd over. De strijd was toen nog volop bezig en over de afloop van de wedstrijd kon toen nog slechts worden gespeculeerd. Daarom werd remise, na overleg, afgeslagen. Erika verbeterde haar positie in het verdere verloop duidelijk en won in haar tijdnoodfase eerst 1 en later nog een pion. Toen de 40 zetten waren gehaald was het nog een kwestie van tijd (5-2). Dat Ivo van der Gouw, ondanks lang verzet, het toreneindspel helaas niet meer kon redden was slechts voor de statistiek van belang. In de andere wedstrijd won UVS-2 met 5½-2½ van Pallas-1, waardoor Pallas degradeerde. En juist tegen dit team verloor ASV-3 in de 1e wedstrijd met maar liefst 6-2. Het was het begin van een matig seizoen dat gelukkig nog goed afliep. Gedetailleerde uitslag ASV-3 - Doetinchem: F. Schleipfenbauer - C. Nederkoorn 0-1; A.P. Taal - T. Goossen 1-0; H. Rigter - M. Küper ½-½; R. Wille - P. Roessel 1-0; I. van der Gouw - M. van Hall 0-1; E. Belle - W. Bruinenberg 1-0; C. Verkooijen - J. Slager 1-0; M. Mogendorff - A. Goedkoop ½-½. Eindstand 5-3. |